袅袅凉风动,凄凄寒露零。北京时间月日时分将迎来寒露节气。北方已入深秋,虽蝉噤荷残,但菊花盛开,霜染红叶,别有一番秋日美景,而此时的南方刚刚入秋不久,红黄夹杂、俏丽多姿。
寒露,是二十四节气中的第十七个节气,也是秋季的第五个节气。民俗学者、天津社会科学院研究员王来华介绍,二十四节气中带露字的节气有两个,一个是秋分节气前的白露,另一个就是秋分节气后的寒露。白露是炎热到凉爽的开始,寒露却是凉爽到寒冷的转折,这三个节气相连,记录了一段夏季与秋季交替的冷暖变化。
寒露过后,日照减少得更多,热气慢慢褪去,寒气渐渐增加,昼夜温差变得更大,北方的空气也随之干燥起来。
今年寒露节气当天的农历时间是九月初六。王来华说,古人根据对大自然的观察,将寒露分为三候:一候鸿雁来宾,二候雀入大水为蛤,三候菊有黄华。其中,菊有黄华强调了九月菊花开放,白、红、黄、紫,颜色相间;直、卷、挑、乱,姿态各异。正因为菊有黄华,深秋照样是生机勃勃的,于是,农历九月又有了一个雅致的名字菊月。
菊花,被中华文化赋予了丰富的象征意义,体现着坚韧、高洁、超然、逸致等多个品质特征。文人墨客大都爱种菊、赏菊、咏菊、画菊,留下了许多脍炙人口的佳句,最为人们所熟知的便是陶渊明的那句采菊东篱下,悠然见南山。此外还有不是花中偏爱菊,此花开尽更无花园林尽扫西风去,惟有黄花不负秋等,佳句连篇,不胜枚举。
月日,农历九月初九,将迎来一年一度的传统节日重阳节。王来华表示,今年的重阳节赶在了寒露节气内。九九重阳寓意吉祥,自古以来,民间便有重阳秋游、赏菊、登高、祭祖等习俗。后来,重阳节又添加了敬老、尊老的美意,大家纷纷把重阳节看作尊老节,登高赏秋,敬老感恩。
开门忽惊叹,秋色已如许。寒露时节,从北到南,由西向东,秋色或深或浅,浓淡不一,千种姿态,百般变化。在秋色中漫步,感受大自然的馈赠,正所谓阅尽满眼秋色,最是人间值得。
寒露节气寒气渐重,常为昼暖夜凉
养生要注意哪些事?
四不五要的诀窍分享给你
四不
四个部位不能冻到
常言说春捂秋冻
但秋冻并不等于盲目挨冻
医生介绍
秋冻是指在秋季气温刚开始下降时
不要过早、过多增加衣物
让人体更能适应季节变化
提高免疫力
怎样判断何时该冻?何时该添衣?
医生告诉你一个小诀窍:
温度不低于℃时可以适当秋冻
此时,身体感受凉而不寒
若气温急剧下降,感觉非常冷
则不可一味坚持秋冻
比如,气温降到℃以下且持续两周以上
就可以穿上秋冬衣服
以下个部位不建议秋冻
头颈不能冻
头颈部是寒气入侵的主要部位,会导致感冒、咳嗽、头痛等不适。
建议戴帽子、系围巾,有效保暖头部和颈部。
模仿乌龟伸脖动作,前后伸缩脖子,再左右转动,可有效缓解疲乏,改善颈椎功能。
腰腹不能冻
老年人阳气渐衰,腰肌劳损等症状受寒冷刺激容易加重,建议早晚出门时穿马甲。
广播体操里的腹背运动和蹲起运动,都能很好地温暖腰背,时常用搓热的双手捂在腰眼上,也有振奋阳气的作用。
脚部不能冻
俗话说,白露不露身,寒露不露脚。进入寒露后,要注意足部保暖,以免寒从足底生。
除了穿厚袜子、棉拖鞋以外,还可以利用晚上看电视的时间,站立踮起脚尖再放下,重复做至额头微微冒汗。
用热水泡脚可以舒筋活血,保养全身。泡脚时可重点按摩太冲、太白、太溪三个穴位,泡脚水温在℃℃较合适,泡脚时间不要超过分钟。
关节不能冻
天气变化、潮湿受凉会导致关节炎疼痛加重,尤其是膝关节。气温下降时,滑液中的黏蛋白含量增多,滑液黏度增强,会影响关节活动。
气温起伏多变,可采取洋葱穿衣法,像洋葱一样层层叠加式穿搭,避免着凉感冒。
五要
件养生事要常做
寒露时节要这样吃
减辛增酸,润肺防燥
减辛:辛味入肺,酸味入肝。秋天要少吃辛辣刺激、煎炸熏烤类的食物,如辣椒、花椒、桂皮、生姜、葱、酒等。
增酸:食酸有助于收敛肺气,可以适当吃些酸味的果蔬,如橘子、柠檬、石榴、番茄、乌梅、葡萄等,既能护肺,又可增强肝脏功能。
润肺:秋季养肺是关键,建议多吃养阴润肺的食物,如百合、银耳、莲子、南瓜等。
防燥:除了饮食滋润防燥,居住环境防燥也很重要,不妨在室内放个加湿器,预防秋燥伤人,缓解咽干、鼻干、皮肤干等不适。
此外,寒露时节宜吃三样:①吃芝麻,既可以强身健体,还能滋阴润肺通便。②吃柿子,可以养肺护胃、清热祛燥、化痰止咳、生津止渴;③吃冬枣,可以增强免疫力,提高皮肤弹性,保护心脑血管,促进肝脏解毒。
寒露时节要这样喝
补充水分 朝盐晚蜜
每到气候变冷,患脑血栓的病人就会增加,有心脑血管疾病史的人群,尤其要注意清晨和晚间适量补水。
多喝水不是一股脑儿地猛灌白开水,白天喝点盐水,晚上喝点蜂蜜水,既能补充水分,又能抗衰老。
同时,喝蜂蜜水也可以防止秋燥便秘,起到润肺养肺、调理脾胃的作用。
寒露时节要这样养
每天坚持这个动作
揉足三里:健脾胃
按揉或敲打足三里穴,既能生发胃气、燥化脾湿,有助强身延年益寿,又能增强肠胃功能,促进脂肪代谢,辅助减肥。
弹指:改善怕冷
中指的指尖是心包经的起点,而心包经是心脏的保护墙,常弹中指能促进气血循环,提高人体御寒能力。每天中午用双手拇指扣住中指用力弹出去,反复遍左右即可。
寒露时节要这样睡
早卧早起 避免熬夜
应对节后综合征,最主要的就是调整生物钟,让身体回到科学的作息规律上来。
秋三月宜早卧早起,与鸡俱兴,早睡可顺应阳气收敛,早起可使肺气得以舒展,需注意防止过度疲劳和熬夜。
寒露时节要这样动
适量运动 调节情志
秋季是运动锻炼的好时机,可以根据个人情况选择不同的运动项目,开始时强度不宜太大,应逐渐增加运动量。
金秋十月,秋高气爽,适合出游赏秋、登高望远。闲暇之时多接触大自然,适当进行户外活动,如散步、慢跑、爬山等,可以放松身心,增强心肺功能。
天寒露重,勿忘添衣
转给你关心的
关于月的古诗有哪些?
关于月的诗句文案。 ·王维:不见乡书传雁足,惟见新月吐蛾眉。 唐·张若虚:春江潮水连海平,海上明月共潮生晋·陶渊明:春秋满四泽,夏云多奇峰,秋月扬明辉,冬岭秀孤松唐·李贺:大漠沙如雪,燕山月似钩。 宋·晏几道:当时明月在,曾照彩云归。 唐·刘禹锡:洞庭秋月生湖心,层波万倾如熔金。 宋·欧阳修:月上柳梢头,人约黄昏后。
关于中秋赏月的诗歌
中秋节诗词选《中秋》(唐)李朴皓魄当空宝镜升,云间仙籁寂无声;平分秋色一轮满,长伴云衢千里明;狡兔空从弦外落,妖蟆休向眼前生;灵槎拟约同携手,更待银河彻底清。 《八月十五夜玩月》(唐)刘禹锡天将今夜月,一遍洗寰瀛。 暑退九霄净,秋澄万景清。 星辰让光彩,风露发晶英。 能变人间世,攸然是玉京。 《水调歌头》(宋)苏东坡丙辰中秋,欢饮达旦。 大醉,作此篇,兼怀子由。 明月几时有?把酒问青天。 不知天上宫阙,今夕是何年?我欲乘风归去,又恐琼楼玉宇,高处不胜寒!起舞弄清影,何似在人间?转朱阁,低绮户,照无眠。 不应有恨,何事长向别时圆?人有悲欢离合,月有阴晴圆缺,此事古难全。 但愿人长久,千里共婵娟。 中秋月(宋)苏轼暮云收尽溢清寒,银汉无声转玉盘,此生此夜不长好,明月明年何处看。 《太常引》(宋)辛弃疾一轮秋影转金波,飞镜又重磨。 把酒问姮娥:被白发欺人奈何!乘风好去,长空万里,直下看山河。 斫去桂婆娑。 人道是清光更多。 台湾民谣:《中秋旅思》孤影看分雁,千金念弊貂;故乡秋忆月,异国夜惊潮。 手未攀丹桂,以犹卷缘蕉;登楼悲作赋,西望海天遥。 《月夜思乡》星稀月冷逸银河,万籁无声自啸歌;何处关山家万里,夜来枨触客愁多。 《煎熬》夜深沉,明月高挂天正中,寂无声;睡眼朦胧,恍若梦中;生卧徘徊以不宁,故国家园萦脑中;苦煎熬,归去成空,如焚王衷。 中秋诗词——汉魏诗1、古诗:明月皎夜光明月皎夜光,促织鸣东壁。 玉衡指孟冬,众星何历历。 白露沾野草,时节忽复易。 秋蝉鸣树间,玄鸟逝安适。 昔我同门友,高举振六翮。 不念携手好,弃我如遗迹。 南箕北有斗,牵牛不负轭。 良无盘石固,虚名复何益?2、古诗:明月何皎皎明月何皎皎,照我罗床帏。 忧愁不能寐,揽衣起徘徊。 客行虽云乐,不如早旋归。 出户独彷徨,愁思当告谁!引领还入房,泪下沾裳衣。 3、怨歌行新裂齐纨素,鲜洁如霜雪。 裁为合欢扇,团团似明月。 出入君怀袖,动摇微风发。 常恐秋节至,凉飚夺炎热。 弃捐箧笥中,恩情中道绝。 中秋诗词——唐朝诗词1.李白:关山月明月出天山,苍茫云海间。 长风几万里,吹度玉门关。 汉下白登道,胡窥青海湾。 由来征战地,不见有人还。 戍客望边色,思归多苦颜。 高楼当此夜,叹息未应闲。 2.李白:月下独酌花间一壶酒,独酌无相亲。 举杯邀明月,对影成三人。 月既不解饮,影徒随我身。 暂伴月将影,行乐须及春。 我歌月徘徊,我舞影零乱。 醒时同交欢,醉后各分散。 永结无情游,相期邈云汉。 3.李白:古朗月行小时不识月,呼作白玉盘。 又疑瑶台镜,飞在青云端。 仙人垂两足,桂树作团团。 白兔捣药成,问言谁与餐?蟾蜍蚀圆影,大明夜已残。 羿昔落九乌,天人清且安。 阴精此沦惑,去去不足观。 忧来其如何?凄怆摧心肝!4.李白:夜思床前明月光,疑是地上霜。 举头望明月,低头思故乡。 5.刘方平:月夜更深月色半人家,北斗阑干南斗斜。 今夜偏知春气暖,虫声新透绿窗纱。 6.李商隐:嫦娥云母屏风烛影深,长河渐落晓星沈。 嫦娥应悔偷灵药,碧海青天夜夜心。 7.李商隐:月池上与桥边,难忘复可怜,帘开最明夜,簟卷已凉天。 流处水花急,吐时云叶鲜。 嫦娥无粉黛,只是逞婵娟。 8.李商隐:月过水穿楼触处明,藏人带树远含清。 初生欲缺虚惆怅,未必圆时即有情。 9.杜甫:八月十五夜月满月飞明镜,归心折大刀。 转蓬行地远,攀桂仰天高。 水路疑霜雪,林栖见羽毛。 此时瞻白兔,直欲数秋毫。 10.刘禹锡:八月十五夜桃源玩月尘中见月心亦闲,况是清秋仙府间。 凝光悠悠寒露坠,此时立在最高山。 碧虚无云风不起,山上长松山下水。 群动悠然一顾中,天高地平千万里。 少君引我升玉坛,礼空遥请真仙官。 云帡欲下星斗动,天乐一声肌骨寒。 金霞昕昕渐东上,轮欹影促犹频望。 绝景良时难再并,他年此日应惆怅。 11.白居易:八月十五日夜湓亭望月昔年八月十五夜,曲江池畔杏园边。 今年八月十五夜,湓浦沙头水馆前。 西北望乡何处是,东南见月几回圆。 昨风一吹无人会,今夜清光似往年。 12.皮日休:天竺寺八月十五日夜桂子玉颗珊珊下月轮,殿前拾得露华新。 至今不会天中事,应是嫦娥掷与人。 13.杜甫:月夜忆舍弟戍鼓断人行,秋边一雁声。 露从今夜白,月是故乡明。 有弟皆分散,无家问死生。 寄书长不达,况乃未休兵。 14.张九龄:望月怀远海上生明月,天涯共此时。 情人怨遥夜,竟夕起相思!灭烛怜光满,披衣觉露滋。 不堪盈手赠,还寝梦佳期。 15.李商隐:霜月初闻征雁已无蝉,百尺楼高水接天。 青女素娥俱耐冷,月中霜里斗婵娟16.孟浩然:秋宵月下有怀秋空明月悬,光彩露沾湿。 惊鹊栖未定,飞萤卷帘入。 庭槐寒影疏,邻杵夜声急。 佳期旷何许!望望空伫立。 中秋诗词——宋朝诗词1.秋夜月当初聚散。 便唤作、无由再逢伊面。 近日来、不期而会重欢宴。 向尊前、闲暇里,敛著眉儿长叹。 惹起旧愁无限。 2.秋蕊香引留不得。 光阴催促,奈芳兰歇,好花谢,惟顷刻。 彩云易散琉璃脆,验前事端的。 风月夜,几处前踪旧迹。 忍思忆。 这回望断,永作终天隔。 向仙岛,归冥路,两无消息。 3.宣清残月朦胧,小宴阑珊,归来轻寒凛凛。 背银〔钅工〕、孤馆乍眠,拥重衾、醉魄犹噤。 永漏频传,前欢已去,离愁一枕。 暗寻思、旧追游,神京风物如锦。 念掷果朋侪,绝缨宴会,当时曾痛饮。 命舞燕翩翻,歌珠贯串,向玳筵前,尽是神仙流品,至更阑、疏狂转甚。 更相将、凤帏鸳寝。 玉钗乱横,任散尽高阳,这欢娱4.长相思(京妓)画鼓喧街,兰灯满市,皎月初照严城。 清都绛阙夜景,风传银箭,露叆金茎。 巷陌纵横。 过平康款辔,缓听歌声。 凤烛荧荧。 那人家、未掩香屏。 向罗绮丛中,认得依稀旧日,雅态轻盈。 娇波艳冶,巧笑依然,有意相迎。 墙头马上,漫迟留、难写深诚。 又岂知、名宦拘检,年来减尽风情。 5.望汉月明月明月明月。 争奈乍圆还缺。 恰如年少洞房人,暂欢会、依前离别。 小楼凭槛处,正是去年时节。 千里清光又依旧,奈夜永、厌厌人绝。 6.鹧鸪天吹破残烟入夜风。 一轩明月上帘栊。 因惊路远人还远,纵得心同寝未同。 情脉脉,意忡忡。 碧云归去认无踪。 只应曾向前生里,爱把鸳鸯两处笼。 7.十二时(秋夜)晚晴初,淡烟笼月,风透蟾光如洗。 觉翠帐、凉生秋思。 渐入微寒天气。 败叶敲窗,西风满院,睡不成还起。 更漏咽、滴破忧心,万感并生,都在离人愁耳。 天怎知、当时一句,做得十分萦系。 夜永有时,分明枕上,觑著孜孜地。 烛暗时酒醒,元来又是梦里。 睡觉来、披衣独坐,万种无□憀情意。 怎得伊来,重谐云雨,再整馀香被。 祝告天发愿,从今永无抛弃。 8.苏轼:水调歌头丙辰中秋,欢饮达旦大醉,作此篇,兼怀子由明月几时有?把酒问青天。 不知天上宫阙,今夕是何年?我欲乘风归去,又恐琼楼玉宇,高处不胜寒。 起舞弄清影,何似在人间?转朱阁,低绮户,照无眠。 不应有恨,何事长向别时圆?人有悲欢离合,月有阴晴圆缺,此事古难全。 但愿人长久,千里共婵娟。 9.苏轼:西江月顷在黄州,春夜行蕲水中。 过酒家饮酒,醉。 乘月至一溪桥上,解鞍曲肱,醉卧少休。 及觉已晓。 乱山攒拥,流水铿然,疑非人世也。 书此语桥柱上。 照野弥弥浅浪,横空隐隐层霄。 障泥未解玉骢骄,我欲醉眠芳草。 可惜一溪风月,莫教踏碎琼瑶。 解鞍欹枕绿杨桥,杜宇一声春晓。 10.行香子天与秋光,转转情伤,探金英知近重阳。 薄衣初试,绿蚁新尝。 渐一番风,一番雨,一番凉。 黄昏院落,凄凄惶惶,酒醒时往事愁肠。 那堪永夜,明月空床。 闻砧声捣,蛩声细,漏声长。 11.米芾:中秋登楼望月目穷淮海满如银,万道虹光育蚌珍。 天上若无修月户,桂枝撑损向西轮。 12.辛弃疾:[满江红]中秋寄远快上西楼,怕天放、浮云遮月。 但唤取、玉纤横笛,一声吹裂。 谁做冰壶浮世界,最怜玉斧修时节。 问嫦娥、孤冷有愁无,应华发。 玉液满,琼杯滑。 长袖起,清歌咽。 叹十常八九,欲磨还缺。 若得长圆如此夜,人情未必看承别。 把从前、离恨总成欢,归时说。 13.苏轼:中秋月暮云收尽溢清寒,银汉无声转玉盘。 此生此夜不长好,明月明年何处看。 14.苏轼:中秋见月和子由明月未出群山高,瑞光千丈生白毫。 一杯未尽银阙涌,乱云脱坏如崩涛。 谁为天公洗眸子,应费明河千斛水。 遂令冷看世间人,照我湛然心不起。 西南火星如弹丸,角尾奕奕苍龙蟠。 今宵注眼看不见,更许萤火争清寒。 何人舣舟昨古汴,千灯夜作鱼龙变。 曲折无心逐浪花,低昂赴节随歌板。 青荧灭没转山前,浪飐风回岂复坚。 明月易低人易散,归来呼酒更重看。 堂前月色愈清好,咽咽寒螀鸣露草。 卷帘推户寂无人,窗下咿哑唯楚老。 南都从事莫羞贫,对月题诗有几人。 明朝人事随日出,恍然一梦瑶台客。 中秋诗词——现代诗歌1.小岛:月亮升起的地方月亮升起有雕归巢的声音有鱼儿跃出碧光有琴声演绎古老传说好多不知谁的眼睛落于白桦树上 眨眨地透出智慧和孤傲夜里却抛给月亮无限柔情也是那晚贴在窗上的那些姥姥剪出的窗花被冰凌花裹着在我的梦中溶化了(萨尔图:大庆市一地名,蒙语意为“月亮升起的地方”)2.中秋1.如果那也算作一次分离在我年轻的心中是否可以原谅你就像落叶可以原谅野风无礼青春可以原谅岁月将她抹去2.蟋蟀停止了吵闹石榴树挂满了羞红的果最后那一场雨淋湿了野玫瑰(他们说湖边的玫瑰喜欢歌)你会不会坐在月下听我唱听我的歌飞进山林飞越湖水飞向那一轮圆月3.人生本来就是一场难演的戏在众人围成的舞台上没有灯火 没有音乐只有用我嘹亮的声音唱那首忘了名字的歌那又怎么样呢岁月还将继续不知到哪一天 又要分离4.月已升至半空原来湖水也会有潮声原来自始至终永恒不变的只是月圆月缺苍白的林中秋菊绽放月下你我含泪挥别1992年10月9日中秋诗词——外国诗歌1.威尼斯船歌〔英〕穆尔屋 ○尚家骧译当晚风吹过那彼亚采塔的时候,啊,妮娜,你可知道,有谁在此等候?虽然你戴上面罩轻纱,我也能分辨,你知道我的心中爱情如火燃烧。 我披上船夫的伪装在此等候,我战栗地告诉你:“小船已准备好了。 ”啊,来吧!趁乌云还遮掩着明月,快来吧!让我们趁此月夜飞奔他乡!2. 皓月〔法〕魏尔伦 ○葛雷译皓月闪烁在树林,枝干上 树叶下发出一种声音啊,心上的人。 池塘像深邃的明镜,倒映着黑色的柳影,风在柳梢啜泣嘤嘤……梦幻吧,是时候了。 辽阔,温馨的宁静似乎走下星光闪烁的苍穹这正是美满的时刻。 中秋诗词农历八月十五日是我国传统的中秋节,也是我国仅次于春节的第二大传统节日。 八月十五恰在秋季的中间,故谓之中秋节。 我国古历法把处在秋季中间的八月,称谓“仲秋”,所以中秋节又叫“仲秋节”。 中秋之夜,月色皎洁,古人把圆月视为团圆的象征,因此,又称八月十五为“团圆节”。 古往今来,人们常用“月圆、月缺” 来形容“悲欢离合”,客居他乡的游子,更是以月来寄托深情。 唐代诗人李白的“举头望明月,低头思故乡”,杜甫的“露从今夜白,月是故乡明”,宋代王安石的“春风又绿江南岸,明月何时照我还”等诗句,都是千古绝唱。 月下独酌李白花间一壶酒,独酌无相亲。 举杯邀明月,对影成三人。 月既不解饮,影徒随我身。 暂伴月将影,行乐须及春。 我歌月徘徊,我舞影零乱。 醒时同交欢,醉后各分散。 永结无情游,相期邈云汉。 八月十五夜月杜甫满月飞明镜,归心折大刀。 转蓬行地远,攀桂仰天高。 水路疑霜雪,林栖见羽毛。 此时瞻白兔,直欲数秋毫。 十五夜望月王建中庭地白树栖鸦,冷露无声湿桂花。 今夜月明人尽望,不知秋思落谁家!南斋玩月王昌龄高卧南斋时,开帷月初吐。 清辉澹水木,演漾在窗户。 荏苒几盈虚,澄澄变今古。 美人清江畔,是夜越吟苦。 千里共如何,微风吹兰杜。 中秋月苏轼暮云收尽溢清寒,银汉无声转玉盘。 此生此夜不长好,明月明年何处看。 中秋月齐已空碧无云露湿衣,众星光外涌清规。 东林莫碍渐高势,四海正看当路时。 还许分明吟皓魄,肯教幽暗取丹枝。 可怜关夜婵娟影,正对五候残酒卮。 关山月李白明月出天山,苍茫云海间。 长风几万里,吹度玉门关。 汉下白登道,胡窥青海湾。 由来征战地,不见有人还。 戍客望边色,思归多苦颜。 高楼当此夜,叹息未应闲。 夜思李白床前明月光,疑是地上霜。 举头望明月,低头思故乡。 月夜刘方平更深月色半人家,北斗阑干南斗斜。 今夜偏知春气暖,虫声新透绿窗纱。 嫦娥李商隐云母屏风烛影深,长河渐落晓星沈。 嫦娥应悔偷灵药,碧海青天夜夜心。 月夜忆舍弟杜甫戍鼓断人行,秋边一雁声。 露从今夜白,月是故乡明。 有弟皆分散,无家问死生。 寄书长不达,况乃未休兵。 望月怀远张九龄海上生明月,天涯共此时。 情人怨遥夜,竟夕起相思!灭烛怜光满,披衣觉露滋。 不堪盈手赠,还寝梦佳期。 霜月李商隐初闻征雁已无蝉,百尺楼高水接天。 青女素娥俱耐冷,月中霜里斗婵娟秋宵月下有怀孟浩然秋空明月悬,光彩露沾湿。 惊鹊栖未定,飞萤卷帘入。 庭槐寒影疏,邻杵夜声急。 佳期旷何许!望望空伫立。 中秋待月陆龟蒙转缺霜输上转迟, 好风偏似送佳期。 帘斜树隔情无限, 烛暗香残坐不辞。 最爱笙调闻北里, 渐看星潆失南箕。 何人为校清凉力, 欲减初圆及午时。 倪庄中秋元好问强饭日逾瘦, 狭衣秋已寒。 儿童漫相忆, 行路岂知难。 露气入茅屋, 溪声喧石滩。 山中夜来月, 到晓不曾看。 八月十五夜桃源玩月刘禹锡尘中见月心亦闲,况是清秋仙府间。 凝光悠悠寒露坠,此时立在最高山。 碧虚无云风不起,山上长松山下水。 群动悠然一顾中,天高地平千万里。 少君引我升玉坛,礼空遥请真仙官。 云*(左车右并)欲下星斗动,天乐一声肌骨寒。 金霞昕昕渐东上,轮欹影促犹频望。 绝景良时难再并,他年此日应惆怅。 中秋月晏殊十轮霜影转庭梧,此夕羁人独向隅。 未必素娥无怅恨,玉蟾清冷桂花孤。 中秋月苏轼暮云收尽溢清寒,银汉无声转玉盘。 此生此夜不长好,明月明年何处看。 八月十五日夜湓亭望月白居易昔年八月十五夜,曲江池畔杏园边。 今年八月十五夜,湓浦沙头水馆前。 西北望乡何处是,东南见月几回圆。 昨风一吹无人会,今夜清光似往年。 天竺寺八月十五日夜桂子皮日休玉颗珊珊下月轮,殿前拾得露华新。 至今不会天中事,应是嫦娥掷与人。 中秋见月和子由苏轼明月未出群山高,瑞光千丈生白毫。 一杯未尽银阙涌,乱云脱坏如崩涛。 谁为天公洗眸子,应费明河千斛水。 遂令冷看世间人,照我湛然心不起。 西南火星如弹丸,角尾奕奕苍龙蟠。 今宵注眼看不见,更许萤火争清寒。 何人舣舟昨古汴,千灯夜作鱼龙变。 曲折无心逐浪花,低昂赴节随歌板。 青荧灭没转山前,浪*(左风右占)风回岂复坚。 明月易低人易散,归来呼酒更重看。 堂前月色愈清好,咽咽寒*(上将下虫)鸣露草。 卷帘推户寂无人,窗下咿哑唯楚老。 南都从事莫羞贫,对月题诗有几人。 明朝人事随日出,恍然一梦瑶台客。 中秋登楼望月米芾目穷淮海满如银,万道虹光育蚌珍。 天上若无修月户,桂枝撑损向西轮。 明月何皎皎明月何皎皎,照我罗床帏。 忧愁不能寐,揽衣起徘徊。 客行虽云乐,不如早旋归。 出户独彷徨,愁思当告谁!引领还入房,泪下沾裳衣。 水调歌头苏轼明月几时有,把酒问青天。 不知天上宫阙,今夕是何年。 我欲乘风归去,惟恐琼楼玉宇,高处不胜寒。 起舞弄清影,何似在人间。 转朱阁,低绮户,照无眠。 不应有恨,何事长向别时圆。 人有悲欢离合,月有阴晴圆缺,此事古难全。 但愿人长久,千里共婵娟。 西江月苏轼顷在黄州,春夜行蕲水中。 过酒家饮酒,醉。 乘月至一溪桥上,解鞍曲肱,醉卧少休。 及觉已晓。 乱山攒拥,流水铿然,疑非人世也。 书此语桥柱上。 照野弥弥浅浪,横空隐隐层霄。 障泥未解玉骢骄,我欲醉眠芳草。 可惜一溪风月,莫教踏碎琼瑶。 解鞍欹枕绿杨桥,杜宇一声春晓。 回董提举中秋请宴启文天祥照江叠节,载画舫之清冰;待月举杯,呼芳樽于绿净。 拜华星之坠几,约明月之浮槎。 风雨满城,何幸两重阳之近;江山如画,尚从前赤壁之游。 槁秸申酬,轮嗣布。 满江红.中秋寄远辛弃疾快上西楼,怕天放、浮云遮月。 但唤取、玉纤横笛,一声吹裂。 谁做冰壶浮世界,最怜玉斧修时节。 问嫦娥、孤冷有愁无,应华发。 玉液满,琼杯滑。 长袖起,清歌咽。 叹十常八九,欲磨还缺。 若得长圆如此夜,人情未必看承别。 把从前、离恨总成欢,归时说。 秋夜月当初聚散。 便唤作、无由再逢伊面。 近日来、不期而会重欢宴。 向尊前、闲暇里,敛著眉儿长叹。 惹起旧愁无限。 秋蕊香引留不得。 光阴催促,奈芳兰歇,好花谢,惟顷刻。 彩云易散琉璃脆,验前事端的。 风月夜,几处前踪旧迹。 忍思忆。 这回望断,永作终天隔。 向仙岛,归冥路,两无消息。 长相思画鼓喧街,兰灯满市,皎月初照严城。 清都绛阙夜景,风传银箭,露叆金茎。 巷陌纵横。 过平康款辔,缓听歌声。 凤烛荧荧。 那人家、未掩香屏。 向罗绮丛中,认得依稀旧日,雅态轻盈。 娇波艳冶,巧笑依然,有意相迎。 墙头马上,漫迟留、难写深诚。 又岂知、名宦拘检,年来减尽风情。 望汉月明月明月明月。 争奈乍圆还缺。 恰如年少洞房人,暂欢会、依前离别。 小楼凭槛处,正是去年时节。 千里清光又依旧,奈夜永、厌厌人绝。 鹧鸪天吹破残烟入夜风。 一轩明月上帘栊。 因惊路远人还远,纵得心同寝未同。 情脉脉,意忡忡。 碧云归去认无踪。 只应曾向前生里,爱把鸳鸯两处笼。 十二时(秋夜)晚晴初,淡烟笼月,风透蟾光如洗。 觉翠帐、凉生秋思。 渐入微寒天气。 败叶敲窗,西风满院,睡不成还起。 更漏咽、滴破忧心,万感并生,都在离人愁耳。 天怎知、当时一句,做得十分萦系。 夜永有时,分明枕上,觑著孜孜地。 烛暗时酒醒,元来又是梦里。 睡觉来、披衣独坐,万种无□憀情意。 怎得伊来,重谐云雨,再整馀香被。 祝告天发愿,从今永无抛弃。 念奴娇.中秋对月文征明桂花浮玉,正月满天街,夜凉如洗。 风泛须眉并骨寒,人在水晶宫里。 蛟龙偃蹇,观阙嵯峨,缥缈笙歌沸。 霜华满地,欲跨彩云飞起。 记得去年今夕,酾酒溪亭,淡月云来去。 千里江山昨梦非,转眼秋光如许。 青雀西来,嫦娥报我,道佳期近矣。 寄言俦侣,莫负广寒沈醉。 秦淮看月记潘之恒戊午中秋,登虎丘见月而思秦淮也。 几望及望,月色如昼,逢丽姬金、王两姓,从千人中独见而月不能为之奇。 时善音者,皆集金陵,子夜闻之靡靡耳。 至已未是日,则余居金陵已七见圆魄,靳一而将行,秦淮人之曰:“胡曩之不思,思而去之,是将又思。 ”乃发慨而止。 上弦以来,犹吴咋也,几及两夕而忽若失之,则人或胜于吴,非人胜而情胜也。 匝青溪夹岸竞传吴音,而阁中以真情胜者,则元女之珠献彩女之箫,随其孤调皆绿云之音,其为剧,如琵琶、明珠更为奇绝,余悔其闻之晚而娱耳浅也,应为废吴思,而胡以又之,令当吴游,片石尽肯,可中易仄,剑池一勺,若海印发光矣。 因掷笔空中,俄而云开月出,恍置身于虎丘间,因为歌曰:“我之思兮云隐,月中生兮风中殒,忽如梦兮如醒,我又思兮瀛海,龙街光兮凤舒彩,忽以游兮以嬉,愿千秋兮无改。 ”中秋如果那也算作一次分离在我年轻的心中是否可以原谅你就像落叶可以原谅野风 无礼青春可以原谅岁月 将她抹去蟋蟀停止了吵闹石榴树挂满了羞红的果最后那一场雨淋湿了野玫瑰(他们说湖边的玫瑰喜欢歌)你会不会坐在月下听我唱听我的歌飞进山林飞越湖水飞向那一轮圆月中秋月中秋的月亮总是那么惆怅似一洼秋水的悲凉蕴着我无可奈何的感伤借你纤纤的手剪一缕朦胧月光让我把今夜的孤独收藏八月的桂花开始了飘香而我再也找不到了来时的方向
古今写月的诗句
一、汉魏诗1、明月皎夜光明月皎夜光,促织鸣东壁。 玉衡指孟冬,众星何历历。 白露沾野草,时节忽复易。 秋蝉鸣树间,玄鸟逝安适。 昔我同门友,高举振六翮。 不念携手好,弃我如遗迹。 南箕北有斗,牵牛不负轭。 良无盘石固,虚名复何益?2、 听月诗听月楼头接太清,依楼听月最分明。 摩天咿哑冰轮转,捣药叮咚玉杵鸣。 乐奏广寒声细细,斧柯丹桂响叮叮。 偶然一阵香风起,吹落嫦娥笑语声。 3、明月何皎皎明月何皎皎,照我罗床帏。 忧愁不能寐,揽衣起徘徊。 客行虽云乐,不如早旋归。 出户独彷徨,愁思当告谁!引领还入房,泪下沾裳衣。 4、怨歌行新裂齐纨素,鲜洁如霜雪。 裁为合欢扇,团团似明月。 出入君怀袖,动摇微风发。 常恐秋节至,凉飚夺炎热。 弃捐箧笥中,恩情中道绝。 二、唐宋诗十五夜望月 (王 建)中庭地白树栖鸦,冷露无声湿桂花。 今夜月明入尽望,不知秋思落谁家。 关山月 (李白)明月出天山,苍茫云海间。 长风几万里,吹度玉门关。 汉下白登道,胡窥青海湾。 由来征战地,不见有人还。 戍客望边邑,思归多苦颜。 高楼当此夜,叹息未应闲。 月下独酌 (李白)花间一壶酒,独酌无相亲。 举杯邀明月,对影成三人。 月既不解饮,影徒随我身。 暂伴月将影,行乐须及春。 我歌月徘徊,我舞影零乱。 醒时同交欢,醉后各分散。 永结无情游,相期邈云汉。 夜思 (李白)床前明月光,疑是地上霜。 举头望明月,低头思故乡。 月夜 (刘方平)更深月色半人家,北斗阑干南斗斜。 今夜偏知春气暖,虫声新透绿窗纱。 嫦娥 (李商隐)云母屏风烛影深,长河渐落晓星沉。 嫦娥应悔偷灵药,碧海青天夜夜心。 八月十五夜月 (唐 杜甫)满月飞明镜,归心折大刀。 转蓬行地远,攀桂仰天高。 水路疑霜雪,林栖见羽毛。 此时瞻白兔,直欲数秋毫。 月夜忆舍弟 (杜甫)戍鼓断人行,边秋一雁声。 露从今夜白,月是故乡明。 有弟皆分散,无家问死生。 寄书长不达,况乃未休兵。 望月怀远 (张九龄)海上生明月,天涯共此时。 情人怨遥夜,竟夕起相思!灭烛怜光满,披衣觉露滋。 不堪盈手赠,还寝梦佳期。 霜月 (李商隐)初闻征雁已无蝉,百尺楼高水接天。 青女素娥俱耐冷,月中霜里斗婵娟。 秋宵月下有怀 (孟浩然)秋空明月悬,光彩露沾湿。 惊鹊栖未定,飞萤卷帘入。 庭槐寒影疏,邻杵夜声急。 佳期旷何许!望望空伫立。 八月十五夜桃源玩月 (唐 刘禹锡)尘中见月心亦闲,况是清秋仙府间。 凝光悠悠寒露坠,此时立在最高山。 碧虚无云风不起,山上长松山下水。 群动悠然一顾中,天高地平千万里。 少君引我升玉坛,礼空遥请真仙官。 云欲下星斗动,天乐一声肌骨寒。 金霞昕昕渐东上,轮欹影促犹频望。 绝景良时难再并,他年此日应惆怅。 中秋月(晏殊)十轮霜影转庭梧 此夕羁人独向隅未必素娥无怅恨 玉蟾清冷桂花孤中秋月(苏轼)暮云收尽溢清寒,银汉无声转玉盘。 此生此夜不长好,明月明年何处看。 八月十五日夜湓亭望月 (唐白居易)昔年八月十五夜,曲江池畔杏园边。 今年八月十五夜,湓浦沙头水馆前。 西北望乡何处是,东南见月几回圆。 昨风一吹无人会,今夜清光似往年。 中秋待月(陆龟蒙)转缺霜输上转迟 好风偏似送佳期帘斜树隔情无限 烛暗香残坐不辞最爱笙调闻北里 渐看星潆失南箕何人为校清凉力 欲减初圆及午时天竺寺八月十五日夜桂子 (唐皮日休)玉颗珊珊下月轮,殿前拾得露华新。 至今不会天中事,应是嫦娥掷与人。 宋苏轼《中秋见月和子由》明月未出群山高,瑞光千丈生白毫。 一杯未尽银阙涌,乱云脱坏如崩涛。 谁为天公洗眸子,应费明河千斛水。 遂令冷看世间人,照我湛然心不起。 西南火星如弹丸,角尾奕奕苍龙蟠。 今宵注眼看不见,更许萤火争清寒。 何人舣舟昨古汴,千灯夜作鱼龙变。 曲折无心逐浪花,低昂赴节随歌板。 青荧灭没转山前,浪风回岂复坚。 明月易低人易散,归来呼酒更重看。 堂前月色愈清好,咽咽寒鸣露草。 卷帘推户寂无人,窗下咿哑唯楚老。 南都从事莫羞贫,对月题诗有几人。 明朝人事随日出,恍然一梦瑶台客。 中秋登楼望月 (宋 米芾)目穷淮海满如银,万道虹光育蚌珍。 天上若无修月户,桂枝撑损向西轮。 倪庄中秋(元好问)强饭日逾瘦 狭衣秋已寒儿童漫相忆 行路岂知难露气入茅屋 溪声喧石滩山中夜来月 到晓不曾看三、咏月词赋苏轼《水调歌头》丙辰中秋,欢饮达旦大醉,作此篇,兼怀子由明月几时有?把酒问青天。 不知天上宫阙,今夕是何年?我欲乘风归去,又恐琼楼玉宇,高处不胜寒。 起舞弄清影,何似在人间?转朱阁,低绮户,照无眠。 不应有恨,何事长向别时圆?人有悲欢离合,月有阴晴圆缺,此事古难全。 但愿人长久,千里共婵娟。 苏轼《西江月》顷在黄州,春夜行蕲水中。 过酒家饮酒,醉。 乘月至一溪桥上,解鞍曲肱,醉卧少休。 及觉已晓。 乱山攒拥,流水铿然,疑非人世也。 书此语桥柱上。 照野弥弥浅浪,横空隐隐层霄。 障泥未解玉骢骄,我欲醉眠芳草。 可惜一溪风月,莫教踏碎琼瑶。 解鞍欹枕绿杨桥,杜宇一声春晓。 秋夜月当初聚散。 便唤作、无由再逢伊面。 近日来、不期而会重欢宴。 向尊前、闲暇里, 敛著眉儿长叹。 惹起旧愁无限。 《回董提举中秋请宴启》 宋 文天祥照江叠节,载画舫之清冰;待月举杯,呼芳樽于绿净。 拜华星之坠几,约明月之浮槎。 风雨满城,何幸两重阳之近;江山如画,尚从前赤壁之游。 槁秸申酬,轮 嗣布。 [满江红]中秋寄远宋 辛弃疾快上西楼,怕天放、浮云遮月。 但唤取、玉纤横笛,一声吹裂。 谁做冰壶浮世界,最怜玉斧修时节。 问嫦娥、孤冷有愁无,应华发。 玉液满,琼杯滑。 长袖起,清歌咽。 叹十常八九,欲磨还缺。 若得长圆如此夜,人情未必看承别。 把从前、离恨总成欢,归时说。 秋蕊香引留不得。 光阴催促,奈芳兰歇,好花谢,惟顷刻。 彩云易散琉璃脆,验前事端的。 风月夜,几处前踪旧迹。 忍思忆。 这回望断,永作终天隔。 向仙岛,归冥路,两无 消息。 宣清残月朦胧,小宴阑珊,归来轻寒凛凛。 背银〔钅工〕、孤馆乍眠,拥重衾、醉魄犹 噤。 永漏频传,前欢已去,离愁一枕。 暗寻思、旧追游,神京风物如锦。 念掷果朋侪,绝缨宴会,当时曾痛饮。 命舞燕翩翻,歌珠贯串,向玳筵前,尽是神 仙流品,至更阑、疏狂转甚。 更相将、凤帏鸳寝。 玉钗乱横,任散尽高阳,这欢娱长相思(京妓)画鼓喧街,兰灯满市,皎月初照严城。 清都绛阙夜景,风传银箭,露叆金茎 。 巷陌纵横。 过平康款辔,缓听歌声。 凤烛荧荧。 那人家、未掩香屏。 向罗绮丛中,认得依稀旧日,雅态轻盈。 娇波艳冶,巧笑依然,有意相迎。 墙头马 上,漫迟留、难写深诚。 又岂知、名宦拘检,年来减尽风情。 望汉月明月明月明月。 争奈乍圆还缺。 恰如年少洞房人,暂欢会、依前离别。 小楼凭槛处,正是去年时节。 千里清光又依旧,奈夜永、厌厌人绝。 鹧鸪天吹破残烟入夜风。 一轩明月上帘栊。 因惊路远人还远,纵得心同寝未同。 情脉脉,意忡忡。 碧云归去认无踪。 只应曾向前生里,爱把鸳鸯两处笼。 十二时(秋夜)晚晴初,淡烟笼月,风透蟾光如洗。 觉翠帐、凉生秋思。 渐入微寒天气。 败叶敲窗 ,西风满院,睡不成还起。 更漏咽、滴破忧心,万感并生,都在离人愁耳。 天怎知、当时一句,做得十分萦系。 夜永有时,分明枕上,觑著孜孜地。 烛暗时酒 醒,元来又是梦里。 睡觉来、披衣独坐,万种无□憀情意。 怎得伊来,重谐云雨,再 整馀香被。 祝告天发愿,从今永无抛弃。 行香子天与秋光,转转情伤,探金英知近重阳。 薄衣初试,绿蚁新尝。 渐一番风,一番雨,一番凉。 黄昏院落,凄凄惶惶,酒醒时往事愁肠。 那堪永夜,明月空床。 闻砧声捣,蛩声细,漏声长。 [念奴娇]中秋对月 明 文征明桂花浮玉,正月满天街,夜凉如洗。 风泛须眉并骨寒,人在水晶宫里。 蛟龙偃蹇,观阙嵯峨,缥缈笙歌沸。 霜华满地,欲跨彩云飞起。 记得去年今夕,酾酒溪亭,淡月云来去。 千里江山昨梦非,转眼秋光如许。 青雀西来,嫦娥报我,道佳期近矣。 寄言俦侣,莫负广寒沈醉。 《秦淮看月记》 明 潘之恒戊午中秋,登虎丘见月而思秦淮也。 几望及望,月色如昼,逢丽姬金、王两姓,从千人中独见而月不能为之奇。 时善音者,皆集金陵,子夜闻之靡靡耳。 至已未是日,则余居金陵已七见圆魄,靳一而将行,秦淮人之曰:胡曩之不思,思而去之,是将又思。 乃发慨而止。 上弦以来,犹吴咋也,几及两夕而忽若失之,则人或胜于吴,非人胜而情胜也。 匝青溪夹岸竞传吴音,而阁中以真情胜者,则元女之珠献彩女之箫,随其孤调皆绿云之音,其为剧,如琵琶、明珠更为奇绝,余悔其闻之晚而娱耳浅也,应为废吴思,而胡以又之,令当吴游,片石尽肯,可中易仄,剑池一勺,若海印发光矣。 因掷笔空中,俄而云开月出,恍置身于虎丘间,因为歌曰:“我之思兮云隐,月中生兮风中殒,忽如梦兮如醒,我又思兮瀛海,龙街光兮凤舒彩,忽以游兮以嬉,愿千秋兮无改。 四、现代诗歌皓 月法 魏尔伦 ○葛雷 译皓月闪烁在树林,枝干上 树叶下发出一种声音啊,心上的人。 池塘像深邃的明镜,倒映着黑色的柳影,风在柳梢啜泣嘤嘤……梦幻吧,是时候了。 辽阔,温馨的宁静似乎走下星光闪烁的苍穹这正是美满的时刻。 月亮升起的地方作者:小岛月亮升起有雕归巢的声音有鱼儿跃出碧光有琴声演绎古老传说好多不知谁的眼睛落于白桦树上 眨眨地透出智慧和孤傲夜里却抛给月亮无限柔情也是那晚贴在窗上的那些姥姥剪出的窗花被冰凌花裹着在我的梦中溶化了中 秋一如果那也算作一次分离在我年轻的心中是否可以原谅你就像落叶可以原谅野风 无礼青春可以原谅岁月 将她抹去二蟋蟀停止了吵闹石榴树挂满了羞红的果最后那一场雨淋湿了野玫瑰(他们说湖边的玫瑰喜欢歌)你会不会坐在月下听我唱听我的歌飞进山林飞越湖水飞向那一轮圆月三人生本来就是一场难演的戏在众人围成的舞台上没有灯火 没有音乐只有用我嘹亮的声音唱那首忘了名字的歌那又怎么样呢岁月还将继续不知到哪一天 又要分离四月已升至半空原来湖水也会有潮声原来自始至终永恒不变的只是月圆月缺苍白的林中秋菊绽放月下你我含泪挥别1992年10月9日抒情诗选(4篇)于洛生(一) 情 缘未来有一把锁记忆有一把锁她的像已收入一把同心锁;清亮的心曲汇成河专一的爱恋汇成河有她的一生是光彩重生的河!如画的情缘是有霞光的春天落英铺地的林间殷红的思念堆积在眼前------如诗的情缘是激动的心弦也许林中靓丽的仙子已读懂心中熠熠的期愿!(二)菊花神穿过云彩的月光飘洒在一园的菊花上翩跹想往宇宙蕴藏神秘的力量可以令时光倒流回溯到-------汗青记载的一个晚上丰美的菊花同样的月光焚香,祷告,有个女人眉如鹅黛,亭亭玉立虔诚,仰望-------啊!人比月更明亮貂蝉之月哦风清云淡馨香已远我的想象似一尾人鱼在星海的边缘游弋......(三)水的新生刚刚从冰川上融化的时候就神往自由虽是山之子却奔向海因为海是--水的不朽一条大河快乐地奔流!连长天都望不尽它寂寞的源头不管明天是伫望的雨云还是啸叫的海风今天的浪花都用雀跃的奔腾炫示它的拥有(四)送 别当你将远行时我有些心痛想不到送别时是飘雨的天空我们都将踏上渺茫的前程也做好准备去度过风雨人生我会给你写信的……不会问你路上天空响不响雷身旁刮不刮风;只问你旅程手中有没有伞天上有没有虹……五、散文欣赏中秋的月亮周 作 人敦礼臣著《燕京岁时记》云:“京师之日八月节者,即中秋也。 每届中秋,府第朱门皆以月饼果品相馈赠,至十五月圆时,陈瓜果于庭以供月,并祝以毛豆鸡冠花。 是时也,皓魄当空,彩云初散,传杯洗盏,儿女喧哗,真所谓佳节也。 惟供月时,男子多不叩拜,故京师谚日,男不拜月,女不祭灶。 ”此记作于四十年前,至今风俗似无甚变更,虽民生调敝,百物较二年前超过五倍,但中秋吃月饼恐怕还不肯放弃,至于赏月则未必有此兴趣了罢。 本来举杯邀月这只是文人的雅兴,秋高气爽,月色分外光明,更觉得有意思,特别定这日为佳节,若在民间不见得有多大兴味,大抵就是算帐要紧,月饼尚在其次。 我回想乡间一般对于月亮的意见,觉得这与文人学者的颇不相同。 普通称月日月亮婆婆,中秋供素月饼水果及老南瓜,又凉水一碗,妇孺拜毕,以指蘸水涂目,祝曰眼目清凉。 相信月中有裟婆树,中秋夜有一枝落下人间,此亦似即所谓月华,但不幸如落在人身上,必成奇疾,或头大如斗,必须断开,乃能取出宝物也。 月亮在天文中本是一种怪物,忽圆忽缺,诸多变异,潮水受它的呼唤,古人又相信其与女人生活有关。 更奇的是与精神病者也有微妙的关系,拉丁文便称此病日月光病,仿佛与日射病可以对比似的。 这说法现代医家当然是不承认了,但是我还有点相信,不是说其间隔发作的类似,实在觉得月亮有其可怕的一面,患怔忡的人贝,了会生影响,正是可能的事罢。 好多年前夜间从东城口家来,路上望见在昏黑的天上,挂着一钩深黄的残月,看去很是凄惨,我想我们现代都市人尚且如此感觉,古时原始生活的人当更如何?住在岩窟之下,遇见这种情景,听着豺狼曝叫,夜鸟飞鸣,大约没有什么好的心情,--不,即使并无这些禽兽骚扰,单是那月亮的威吓也就够了,它简直是一个妖怪,别的种种异物喜欢在月夜出现,这也只是风云之会,不过跑龙套罢了。 等到月亮渐渐的圆了起来,它的形相也渐和善了,望前后的三天光景几乎是一位富翁的脸,难怪能够得到许多人的喜悦,可是总是有一股冷气,无论如何还是去不掉的。 只恐“琼楼玉字,高处不胜寒,”东坡这句词很能写出明月的精神来,向来传说的忠爱之意究竟是否寄托在内,现在不关重要,可以姑且不谈。 总之我于赏月无甚趣味,赏雪赏雨也是一样,因为对于自然还是畏过于爱,自己不敢相信已能克服了自然,所以有些文明人的享乐是于我颇少缘分的。 中秋的意义,在我个人看来,吃月饼之重要殆过于看月亮,而还帐又过于吃月饼,然则我诚犹未免为乡人也。 唐·王维: 不见乡书传雁足,惟见新月吐蛾眉。 唐·张若虚: 春江潮水连海平,海上明月共潮生晋·陶渊明: 春秋满四泽,夏云多奇峰,秋月扬明辉,冬岭秀孤松。 唐·李贺: 大漠沙如雪,燕山月似钩。 宋·晏几道: 当时明月在,曾照彩云归。 唐·刘禹锡: 洞庭秋月生湖心,层波万倾如熔金。 唐·白居易: 共看明月应垂泪,一夜乡心五处同。 唐·张若虚: 江畔何人初见月?江月何年初照人?人生代代无穷已,江月年年只相似。 清·萧诗: 辽海吞边月,长城锁乱山。 唐·杜甫: 露从今夜白,月是故乡明。 清·张惠言: 梅花雪,梨花月,总相思。 自是春来不觉去偏知。 唐·杜甫: 片云天共远,永夜月同孤清·梁章钜: 清风明月本无价,近山遥水皆有情。 宋·苏轼: 新月如佳人,出海初弄色。 宋·欧阳修: 月上柳梢头,人约黄昏后。
爱网站 来源链接:http://www.awz.cc/