赞美班级的古诗四句 赞美班级的古诗四句小学
1、班级是一个天然乐园,师生集体商讨好规则之后,孩子们可以选择自己喜欢的风筝自由放飞,线是无形的,风是无形的,剩下的就是创造力和想象力的发挥。2、班级是师生共同学习的知识乐园,是师生相互交流的情感驿站,是师生一起成长的微型舞台!3、班级是一幅长长的画卷,由师生共同点染,镌刻在记忆的庭院。二十四桥的月亮,又照着谁的心事,写作无字诗行 二十四桥的月亮又照着谁的心事写作无字诗行什么意思
二十四桥的月亮是照着西施的心事写作的无字诗行,是《王者荣耀》中英雄西施的台词。西施有心事,但是最后也没有开口倾诉,无字诗行。这个二十四桥的月亮则是出自杜牧的名句“二十四桥明月夜,玉人何处教吹箫”,因二十四美人吹箫于此,故名。意为:明月之下是杜牧《寄扬州韩绰判官》一诗的句子,“二十四桥明月夜,玉人何处教吹箫”,二十四桥是桥名,原为扬州的红药桥。夜书所见古诗夜书的意思 夜书所见写作背景
夜书所见古诗夜书的意思:书是“写”的意思,“夜书”指的是在晚上写作。《夜书所见》是南宋诗人叶绍翁所作的七言古诗,此诗以景衬情,动静结合,以梧叶声和风声衬出秋夜的寂静,还运用了对比手法,以儿童夜捉促织的乐景反衬自己客居他乡的悲情。乔迁四句顺口溜 乔迁贺词四字顺口溜
乔迁四句顺口溜:1、阳光明媚,喜迁新居,德昭邻壑,才震四方!2、屋满春风春满屋,门盈喜气喜盈门,送上对联祝福语,恭祝乔迁之喜!3、新家好生活,真心老朋友,送上友情祝福语,祝贺你乔迁之喜!4、迁新居千门开,抬头见喜,创大业全家齐,举步生风。5、迁新居,花开富贵,合家欢乐,身体康健。6、华厅集瑞,旭日临门,良辰安宅,吉日迁居。7、乔宅喜,天地人共喜,新居荣,福禄寿全荣。《古朗月行》四句翻译 《古朗月行》四句原文和翻译
《古朗月行》四句翻译:小的时候不认识月亮,将它称作白玉盘。又怀疑那是瑶台仙镜,飞在夜空青云之上。《古朗月行》四句:小时不识月,呼作白玉盘。又疑瑶台镜,飞在青云端。陇西行四首其二前两句的意思 陇西行四首其二前两句意思
陇西行四首其二前两句的意思:誓死要横扫匈奴个个都奋不顾身,五千身穿锦袍的精兵战死在胡尘。匈奴:指西北边境部族。貂锦:这里指战士,指装备精良的精锐之师。《陇西行四首》其二是唐代陈陶创作的诗词。关于班级古诗朗诵的古诗
塞下曲李白五月天山雪,无花只有寒。 笛中闻折柳,春色未曾看。 晓战随金鼓,宵眠抱玉鞍。 愿将腰下剑,直为斩楼兰。 《塞下曲》,唐代乐府名。 李白的《塞下曲》共有六首,反映唐代反击西北部少数民族侵扰战争情况。 这里选的是第一首,描写了边塞生活的艰苦,表现戍边将士奋勇杀敌的英雄气概和爱国精神。 诗的前四句描写景物,极写边地的酷寒,以表现戍边将士为国御敌不怕艰难困苦的精神,全从侧面写出,意脉贯通,措语天然,不拘格律。 诗的后四句刻画人物,表现军旅生活的紧张和戍边将士的英勇、警惕。 从结构上看,前四句对艰苦环境的描写,正是为后四句表现将士们的英雄气概作铺垫,足见作者构思的匠心。 作者善于抓住具有特征性的事物来概括生活,表现主题。 如以五月天山寒冷、无花无柳而只能闻《折杨柳》曲来衬托边塞环境的艰苦,以“随金鼓”和“抱玉鞍”来表现战士们奋勇杀敌及高度警惕来寇的情景。 结尾两句“愿将腰下剑,直为斩楼兰”,诗人代替将士们直抒胸臆,更是音韵铿锵,气势豪壮,表达了誓死消除边患,为国立功的愿望与决心。 闻官军收河南河北杜甫剑外忽传收蓟北,初闻涕泪满衣裳。 却看妻子愁何在,漫卷诗书喜欲狂。 白日放歌须纵酒,青春作伴好还乡。 即从巴峡穿巫峡,便下襄阳向洛阳。 注:剑外,指剑门关以南,也称剑南,这里代指古代蜀地。 蓟北,即蓟州,指今河北北部及辽宁西南部一带,是安史叛军举兵叛乱地。 由于个人的生活遭遇和身处复杂动荡的时代,杜诗大多都有沉郁、悲凉、凝重的色彩,但此诗却不同,它一扫往昔沉郁悲壮的气氛,写得大喜若狂、轻快明朗。 首联点明事实原委,写诗人虽偏居“剑外”,但听到官军收复了遥远的“蓟北”后,喜极而泣。 河南河北被收复,曾给广大人民带来深重灾难的安史之乱被平定,想着自己即将会与广大人民一样获得安定的生活,诗人怎能不喜极而泣、热泪纵横呢?颔联两句以转作承,着笔深化,写出了诗人的妻儿子女笑逐颜开、欢天喜地的心情,这使得诗人更是激动万分,从而漫卷诗书、兴高采烈。 此两句妙笔传神,诗人那种大喜欲狂的情状,跃然纸上,惟妙惟肖。 诗的后两联,继续就喜意升华,由前面的国喜、家喜,转入写喜归,表达了诗人意欲开怀痛饮,放声高歌,准备趁着大好春光早日返乡的心情。 这是一首有名的“快诗”,开篇伊始,即运笔如飞,四联八句 ,一气呵成,情感炽烈。 它之所以 脍炙人口,千古传唱,主要在于它深刻而形象地表现了诗人关心国家、人民的爱国主义思想感情南 园李贺男儿何不带吴钩,收取关山五十州。 请君暂上凌烟阁,若个书生万户侯?注释:吴钩,一种形似剑而弯的刀。 春秋时吴人善铸钩,故称。 这里泛指武器。 凌烟阁,古代朝廷为表彰功臣而建筑的绘有功臣像的高阁。 这是李贺所写《南园》诗十三首的第五首,表达弃文就武,为国家统一事业建功立业的的愿望。 诗的首句“男儿何不带吴钩”起势急切,气魄豪迈,既是泛问,也是自问,在鼓动别人的同时,也在鼓励自己,抒发了“国家兴亡,匹夫有责”的使命感和爱国情。 接下来的次句承前启后,气势磅礴,喊出挥刀杀敌、驰骋战场、收复失地的心声,字里行间表现了一种强烈的希望国家统一的思想感情。 这两句诗一气呵成,节奏明快,令人读了为之精神振奋。 诗的后两句则是呼吁有志男儿“带吴钩”效命沙场,以鼓励别人和鞭策自己能像凌烟阁上那些功臣一样,为国建功立业。 (当然,联系作者的身世来看,诗中也流露出作者怀才不遇的愤激之情。 )
关于介绍班级的诗句
1.形容班级的诗歌
我爱我的班级(诗歌)
我爱我的班级,
爱它的宽敞,爱它的明亮,
更爱他的大量和包容。
我爱我的班级,
在这里我得到了知识,受到了教育,
在这里我学习了如何看待生活。
我爱我的班级,
因为是它带给我了许多快乐。
我爱我的班级,
是它给了我追求人生的目标,
让我的未来充满了斗志与信心,
我爱它--这个可爱而充满才华的班级,
因为是它给了我无数的知己好友,
凝结了我多少悲欢笑语。
在记忆里的班级
充满了幻想
幻想里满是和你在一起的时光
天空那样湛蓝
白云那样潇洒
阳光那样灿烂
鸟声那样悦耳
小草那样亮绿
轻风那样温柔
幻想终归幻想
摆在眼前的
却是你和她在一起
天空依然湛蓝
白云依然潇洒
阳光依然灿烂
鸟声依然悦耳
小草依然亮绿
轻风依然温柔
却不是为我和你存在
在你的解释中
无情添上了一阵嘈杂
关门的尾声
无言的痛楚
失去的欢乐
在离开那个让人痛苦的班级中定格
没有结局。.
如今
是否还让人留恋
是否还让人痛苦
是否还让人受伤
是否还让人无奈
永远在我心里无法淡忘
没有欢笑的
没有你的。..
2.关于歌颂班集体的古诗词
没找到,但这有些对白词,在这里凑一些吧:
我们为“家”增光彩
出旗、整队
男:蔚蓝的天空是大雁的家
女:青青的松林是蘑菇的家
男:滢滢的河水是蝌蚪的家
女:广阔的牧场是牛羊的家
合:宽敞明亮的教室是我们共同的家
男:这个家雪白的墙壁、干净的地面、明亮的窗户、整齐的桌椅
女:这个家由你、由我、由他共同组成
男:靠你、靠我、靠他共同装扮
合:这个家就是我们的学校,我们的班集体
音乐剧:《五甲班人》根据《东北人》改编,反映班集体,相互帮助、团结友爱。
女:这就是我们五甲班的同学。 在别人有困难的时候,能伸出援助之手,在别人需要帮助的时候,能挺身而出。
男:为了帮助家庭比较困难的同学,我们班设立了捐款箱;为了帮助学习有困难的同学,我们开展了“一带一”活动。
女:每个五甲班的同学都有一颗爱心,每个五甲班的同学也都被爱心包围着。
男:你看,我们的小朗诵家都忍不住,想用自己的朗诵来歌颂我们的班集体。
下面请欣赏诗歌朗诵《歌唱我们的班级体》朗诵者****
男:一首激昂的小诗,表达着我们对班集体无限的爱。
女:我们的爱是火热的,也是深情的。
男:班集体建设靠我们每一位同学,让我们捧出爱心,激发智慧。
女:让我们的爱在第一时间来到你的身边。
合:下面请欣赏歌曲(3、)《第一时间》,演唱者***
女:唱得真是太好了。 一个班级体需要大家的爱心、耐心,还有包容心。
男:啊,包容心?
女:难道你还有疑虑?
男:哼哼(抓抓头,傻笑)
女:好,下面我们来看一个小品表演者***等
女:这下你相信了吧!
男:相信,相信了。
女:我们五甲班同学不但有爱心,而且非常的聪明。
男:那是当然了,而且有些同学还有两个脑袋了。哈哈,奇怪吧,看了下面的(5)相声你就明白了
女:说的真不错,都可以上2009的春节联欢晚会了。 我们五甲班的同学真是了不起。
男:不过我认为,一个班级体最好有自己的特色,这样,才能成为一个优秀的我们的班级体。
女:那是当然的。我们五甲班就是一个有着自己特色的班级体,同学们,你们说是吧?
全班:是
合:下面请看我们班的特色表演。
***,***上,自我介绍(6、)快板
男:我们五甲班不仅快板说的溜。
女:越剧也唱得非常棒。不信来听听***等的(7、)越剧
男:唱得真动听,不愧是浙江人。
:女:我们五甲班不仅会浙江的越剧,就连中国的传统功夫——武术也精通呢!
男:下面请欣赏武术表演,表演者******等
男:我们班的同学英姿飒爽,
女:这些武将们在运动会上为我们班获得了许多荣誉,真该谢谢他们。
在过去的将近五年的时间里,我们班在各方面取得了许多的荣誉,这是我们大家共同努力的结果。
男:在接下来的时间里,我们还需再接再厉,把我们五甲班建设得更加美好。
配乐朗诵
合:
女:让我们带着微笑面对明天。
男:让我们在歌声中结束这次中队活动。
全班《歌声与微笑》
中队辅导员讲话
3.怎样形容班级,优美的语句
1.人生似一束鲜花,仔细观赏,才能看到它的美丽;人生似一杯清茶,细细品味,才能赏出真味道。
我们应该从失败中、从成功中、从生活品味出人生的哲理。 2.生命是盛开的花朵,它绽放得美丽,舒展,绚丽多资;生命是精美的小诗,清新流畅,意蕴悠长;生命是优美的乐曲,音律和谐,宛转悠扬;生命是流淌的江河,奔流不息,滚滚向前。
3.生活如花,姹紫嫣红;生活如歌,美妙动听;生活如酒,芳香清醇;生活如诗,意境深远,绚丽多彩. 4.生活是一位睿智的长者,生活是一位博学的老师,它常常春风化雨,润物无声地为我们指点迷津,给我们人生的启迪。 5.生命的美丽,永远展现在她的进取之中;就像大树的美丽,是展现在它负势向上高耸入云的蓬勃生机中;像雄鹰的美丽,是展现在它搏风击雨如苍天之魂的翱翔中;像江河的美丽,是展现在它波涛汹涌一泻千里的奔流中。
6.人生是美好的,又是短暂的。 有的人生寂寞,有的人生多彩,不同的人有着不同的人生追求;人生是一条没有回程的单行线,每个人都用自己的所有时光前行。
7.生活,就是面对现实微笑,就是越过障碍注视未来;生活,就是用心灵之剪,在人生之路上裁出叶绿的枝头;生活,就是面对困惑或黑暗时,灵魂深处燃起豆大却明亮且微笑的灯展。 8.人生就像一座山,重要的不是它的高低,而在于灵秀;人生就像一场雨,重要的不是它的大小,而在于及时。
9.成熟是一种明亮而不刺眼的光辉,一种圆润而不腻耳的音响,一种不需要对别人察颜观色的从容,一种终于停止了向周围申诉求告的大气,一种不理会哄闹的微笑,一种洗刷了偏激的淡漠,一种无须声张的厚实,一种并不陡峭的高度。 10.人生如一本书,应该多一些精彩的细节,少一些乏味的字眼;人生如一支歌,应该多一些昂扬的旋律,少一些忧伤的音符;人生如一幅画,应该多一些亮丽的色彩,少一些灰暗的色调。
11.生活是一部大百科全书,包罗万象;生活是一把六弦琴,弹奏出多重美妙的旋律:生活是一座飞马牌大钟,上紧发条,便会使人获得浓缩的生命。 12.人生的路漫长而多彩,就像在天边的大海上航行,有时会风平浪静,行驶顺利;而有时却会是惊涛骇浪,行驶艰难。
但只要我们心中的灯塔不熄灭,就能沿着自己的航线继续航行。 人生的路漫长而多彩:在阳光中我学会欢笑,在阴云中我学会坚强;在狂风中我抓紧希望,在暴雨中我抓紧理想;当我站在中点回望,我走出了一条属于我的生之路。
13.支撑的力量是伟大的,支撑的过程是困难的,支撑的结果也是沉默的。 我们只有把握好人生的“三角形”,才能支撑住我们自己的光彩人生。
14.参天大树挺拔耸立,枝繁叶茂,正是来自于深扎大地的根与干构成的三角形的支撑。 所以,根死树必枯。
15.凌云高楼巍峨壮观,气势撼人,正因为那来自坚实基石构成的三角形无语的支撑。 所以,基陷楼必危。
16.刚强的柱石支撑起了百年不倒的大桥,坚韧的钢轨支撑起了呼啸奔驰的列车。 因为它们都得益于三角形结构的支撑。
17.光之精灵彩衣斑斓,赤橙红绿青蓝紫,那是阳春予它的骄傲,三月予它的娴雅,花瓣上的露珠折射出整个世界的柔美,我将它抖落捧于手心,在指间溶成艳色一滴的倾城容颜,凝聚成唯一不灭的记忆。 18蔷薇花又开了,与那年的一样幽美芬芳。
篱笆栅栏下的蔷薇花之光斑,飘飘荡荡,带着浓浓的忧伤。 闭上眼睛,微微发呆,记忆深处,你笑唇比这花儿甜。
19一曲幽径,蜿蜒曲折中不忘了留一点空白,让人遐思空白背后“山穷水尽疑无路,柳暗花明又一村”的风景旖旎。 20一波微澜,波涛汹涌之后不忘了留一点空白,使人神游“星垂平野阔,月涌大江流”的雄浑壮阔、心潮澎湃的风景奇丽。
21一片诗词,缠绵绯测之间不忘了留一点空白,让人品味空白之后的一声长啸:“乱石穿空,惊涛拍岸,卷起千堆雪”的一片诗情到碧霄。 22一方净土,沉默不言中不忘了留一点空白,让人渲染出“大漠孤烟直,长河落日圆”的奇观。
23蓝天,留下了空白,才有了“纤云弄巧、飞星传恨”的波澜;历史,因你留下了空白,才会有了青冢空留,遐思不断。 24落日溶金,暮云四合,晚霞带着无尽的沉思,落在了那片青冢,云无语,草也沉默;落在了那片空白,让人忆起了你,用缕缕青丝熬成了白发沧桑,用自己的明眸点染了那一方净土,那一方空灵,那一方空白,那一道风景。
25为生命留下一点空白,为这个骄躁不安的世界留一点空白,哪怕只是一点点,却能挽救无数溺水的精神失陷者。 26见惯了满月光华,完满无缺,那一弯弦月却以沉默的睿智的空缺,让孤独者窥视人生的真谛。
27.观遍了浩荡沧海,无端无涯,那一涓细流却以灵动而隽永的渺小,让思想者探究生命的奥秘。 28.识尽了喧嚣红尘,拥堵繁盛,那一片空山却以沉稳而清新的寂寥,让归隐者顿悟宇宙的深义。
29.如果说雏鹰腾飞苍穹要经历风雨的击打,那么那搏击长空的意气就是它那犀利的双眼;如果说骏马奔驰于旷野要经历千万里奔跑的锤炼,那么那奔腾万里为夙愿的意气就是助其翻越千山万水的铁蹄;人,欲傲立于世,成为一代雄主立一世伟业,那舍我其谁,勇战万方的意气就是其成功的基石。 30“不。
4.潸然泪下的描写班级的诗歌
潸然泪下的描写班级的就是同学离别时的诗歌吧,以下诗句仅供参考。
1.对此如何不泪垂。 2.沧海月明珠有泪,蓝田日暖玉生烟。
此情可待成追忆,只是当时已惘然。 3.凄凄不似向前声,满座重闻皆掩泣。
座中泣下谁最多,江州司马青衫湿。 4.风萧萧兮易水寒,壮士一去兮不复还。
另有以下资料源自网络谨供参考。 山回路转不见君,雪上空留马行处。
桃花潭水深千尺,不及汪伦送我情。 杨柳青青着地吹,杨花漫漫搅天飞。
柳条折尽花飞尽,借问行人归不归。 海内存知己,天涯若比邻。
无为在岐路,儿女共沾巾。 青山一道同云雨,明月何曾是两乡。
寒雨连天夜入吴,平明送客楚山孤。 洛阳亲友如相问,一片冰心在玉壶。
劝君更尽一杯酒,西出阳关无故人。 故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州。
孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。 此地一为别,孤蓬万里征。
莫愁前路无知己,天下谁人不识君。 山回路转不见君,雪上空留马行处。
送严士元刘长卿春风倚棹阖闾城,水国春寒阴复晴。 细雨湿衣看不见,闲花落地听无声。
日斜江上孤帆影,草绿湖南万里情。 君去若逢相识问,青袍今已误儒生。
送李端卢纶故关衰草遍,离别自堪悲。 路出寒云外,人归暮雪时。
少孤为客早,多难识君迟。 掩泪空相向,风尘何处期?送桂州严大夫韩愈苍苍森八桂,兹地在湘南。
江作青罗带,山如碧玉簪。 户多输翠羽,家自种黄甘。
远胜登仙去,飞鸾不假骖。 谢亭送别许浑劳歌一曲解舟行,红叶青山水急流。
日暮酒醒人已远,满天风雨下西楼。 送人东归温庭筠荒戍落黄叶,浩然离故关。
高风汉阳渡,初日郢门山。 江上几人在,天涯孤棹还。
何当重相见,尊酒慰离颜。 别离陆龟蒙丈夫非无泪,不洒离别间。
杖剑对尊酒,耻为游子颜。 蝮蛇一螫手,壮士即解腕。
所志在功名,离别何足叹。 送日本国僧敬龙归韦庄扶桑已在渺茫中,家在扶桑东更东。
此去与师谁共到,一船明月一帆风。 长相思林逋吴山青,越山青。
两岸青山相送迎,谁知离别情。 君泪盈,妾泪盈,罗带同心结未成,江头潮已平。
雨霖铃柳永寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇。 都门帐饮无绪,方留恋处,兰舟催发。
执手相看泪眼,竟无语凝咽。 念去去千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。
多情自古伤离别,更那堪冷落清秋节。 今宵酒醒何处,杨柳岸晓风残月。
此去经年,应是良辰好景虚设。 便纵有千种风情,更与何人说。
踏莎行晏殊祖席离歌,长亭别宴。 香尘已隔犹回面。
居人匹马映林嘶,行人去棹依波转。 画阁魂消,高楼目断,斜阳只送平波远。
无穷无尽是离愁,天涯地角寻思遍。 踏莎行欧阳修候馆梅残,溪桥柳细,草薰风暖摇征辔。
离愁渐远渐无穷,迢迢不断如春水。 寸寸柔肠,盈盈粉泪,楼高莫近危阑倚。
平芜尽处是春山,行人更在春山外。 卜算子送鲍浩然之浙东王观水是眼波横,山是眉峰聚。
欲问行人去那边?眉眼盈盈处。 才始送春归,又送君归去。
若到江南赶上春,千万和春住。 南乡子送述古苏轼回首乱山横,不见居人只见城。
谁似临平山上塔,亭亭,迎客西来送客行。 归路晚风清,一枕初寒梦不成。
今夜残灯斜照处,荧荧,秋雨晴时泪不晴。 虞美人苏轼波声拍枕长淮晓,隙月窥人小。
无情汴水自东流。 只载一船离恨、向西州。
竹溪花浦曾同醉,酒味多于泪。 谁教风鉴在尘埃,酿造一场烦恼送人来。
临江仙送钱穆父苏轼一别都门三改火,天涯踏尽红尘。 依然一笑作春温。
无波真古井,有节是秋筠。 惆怅孤帆连夜发,送行淡月微云。
尊前不用翠眉颦。 人生如逆旅,我亦是行人。
踏莎行周紫芝情似游丝,人如飞絮,泪珠阁定空相觑。 一溪烟柳万丝垂,无因系得兰舟住。
雁过斜阳,草迷烟渚,如今已是愁无数。 明朝且做莫思量,如何过得今宵去。
虞美人大光祖席,醉中赋长短句陈与义张帆欲去仍搔首,更醉君家酒。 吟诗日日待春风,及至桃花开后却匆匆。
歌声频为行人咽,记著樽前雪。 明朝酒醒大江流,满载一船离恨向衡州。
贺新郎送胡邦衡待制赴新州张元干梦绕神州路。 怅秋风、连营画角,故宫离黍。
底事昆仑倾砥柱,九地黄流乱注,聚万落千村狐兔?天意从来高难问,况人情老易悲难诉,更南浦,送君去。 凉生岸柳催残暑。
耿斜河,疏星淡月,断云微度。 万里江山知何处?回首对床夜语。
雁不到,书成谁与?目尽青天怀今古,肯儿曹恩怨相尔汝!举大白,听《金缕》。
适合班级朗诵的古诗词
01 白鹿洞二首·其一唐·王贞白读书不觉已春深,一寸光阴一寸金。 不是道人来引笑,周情孔思正追寻。 02 赠去婢唐·崔郊公子王孙逐后尘,绿珠垂泪滴罗巾。 侯门一入深似海,从此萧郎是路人。 03 绝句宋·夏元鼎崆峒访道至湘湖,万卷诗书看转愚。 踏破铁鞋无觅处,得来全不费工夫。 04 登科后唐·孟郊昔日龌龊不足夸,今朝放荡思无涯。 春风得意马蹄疾,一日看尽长安花。 05 夜奔明·李开先登高欲穷千里目,愁云低锁衡阳路。 鱼书不至雁无凭,几番空作悲愁赋。 回首西山月又斜,天涯孤客真难渡。 丈夫有泪不轻弹,只因未到伤心处。 06 玉楼春·尊前拟把归期说宋·欧阳修尊前拟把归期说,欲语春容先惨咽。 人生自是有情痴,此恨不关风与月。 离歌且莫翻新阕,一曲能教肠寸结。 直须看尽洛城花,始共春风容易别。 07 诗经·小雅·鹤鸣鹤鸣于九皋,声闻于野。 鱼潜在渊,或在于渚。 乐彼之园,爰有树檀,其下维萚。 他山之石,可以为错。 鹤鸣于九皋,声闻于天。 鱼在于渚,或潜在渊。 乐彼之园,爰有树檀,其下维榖。 他山之石,可以攻玉。 08 浪淘沙·借问江潮与海水唐·白居易借问江潮与海水,何似君情与妾心?相恨不如潮有信,相思始觉海非深。 09 论诗五首·其二清·赵翼李杜诗篇万口传,至今已觉不新鲜。 江山代有才人出,各领风骚数百年。 10 冬夜读书示子聿宋·陆游古人学问无遗力,少壮工夫老始成。 纸上得来终觉浅,绝知此事要躬行。 11 贾生唐·李商隐宣室求贤访逐臣,贾生才调更无伦。 可怜夜半虚前席,不问苍生问鬼神。 12 金缕衣唐·杜秋娘劝君莫惜金缕衣,劝君惜取少年时。 花开堪折直须折,莫待无花空折枝。 13 山园小梅宋·林逋众芳摇落独暄妍,占尽风情向小园。 疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏。 霜禽欲下先偷眼,粉蝶如知合断魂。 幸有微吟可相狎,不须檀板共金樽。 14 春日宋·朱熹胜日寻芳泗水滨,无边光景一时新。 等闲识得东风面,万紫千红总是春。 15 湖上杂诗袁枚葛岭花开二月天,游人来往说神仙。 老夫心与游人异,不羡神仙羡少年。 16 乙亥杂诗龚自珍浩荡离愁白日斜,吟鞭东指即天涯。 落红不是无情物,化作春泥更护花。 17 击壤歌日出而作,日入而息。 凿井而饮,耕田而食。 帝力于我何有哉?18 劝学诗唐·颜真卿三更灯火五更鸡,正是男儿读书时。 黑发不知勤学早,白首方悔读书迟。 19 逢雪宿芙蓉山主人唐·刘长卿日暮苍山远,天寒白屋贫。 柴门闻犬吠,风雪夜归人。 20 浪淘沙·其八唐·刘禹锡莫道谗言如浪深,莫道迁客似沙沉。 千淘万漉虽辛苦,吹尽狂沙始到金。
爱网站 来源链接:http://www.awz.cc/