人与花相映的诗句:1、竹含新粉,红莲落故衣。唐王维《山居即事》2、当轩对尊酒,四面芙蓉开。唐王维《临湖亭》3、竹色溪不绿,荷花镜里香。唐李白《别储至剡中》4、圆荷浮小叶,细麦落轻花。唐杜甫《为农》5、沙上草阁柳新暗,城边野池莲欲红。唐杜甫《暮春》6、荷香随坐卧,湖色映晨昏。唐刘长卿《留题李明府霅溪水堂》7、芙蓉生在秋江上,不向东风怨未开。唐高蟾《上商侍郎》
形容人与花的美句:
1、女人如花,一生只有一次花期,一个花季,一回风华绝代,绽放枯萎都得小心翼翼,错过了,开败了,唯有甘心认命!
2、女人如花,花似梦,在这抹柔情的鲜艳的映衬下,我似乎寻到了久违的女人味。
3、六爪镶嵌,戒托花瓣设计,女人如花,生活总是需要点仪式感的。
4、就如女人如花开在凡尘寂寞中,布满着花朵开在冷风中的暗香,孤芳自赏,以最优雅的姿势沉淀着繁华尘世的漂亮。
形容人与花的词语:
人面桃花[rén miàn táo huā]
基本释义
形容男女邂逅钟情,随即分离之后,男子追念旧事的情形。
唐·崔护《游城南》诗:“去年今日此门中;人面桃花相映红。人面不知何处去;桃花依旧笑春风。”
形容一个人和花一样美的成语有哪些:
百卉含英
成语释义:卉:草的总称;英:花。各种各样的草都含着花朵。形容冬去春回,花草争妍的景色。
百卉千葩
成语释义:常比喻事物丰富多彩,景象繁荣兴盛。
百媚千娇
成语释义:媚、娇:美好。形容女子姿态美好。
百花争艳
成语释义:各种花草树木竞相开放出艳丽的花朵。
百花齐放
成语释义:形容百花盛开,丰富多彩。比喻各种不同形式和风格的艺术自由发展。也形容艺术界的繁荣景象。
姹紫嫣红
成语释义:姹、嫣:娇艳。形容各种花朵娇艳美丽。
车水马龙
成语释义:车象流水,马象游龙。形容来往车马很多,连续不断的热闹情景。
灯红酒绿
成语释义:灯光酒色,红绿相映,令人目眩神迷。形容奢侈糜烂的生活。
繁花似锦
成语释义:繁:多而且茂盛。锦:织有彩色花纹的锦缎。许多色彩纷繁的鲜花,好像富丽多彩的锦缎。形容美好的景色和美好的事物。
人面桃花相映红全诗赏析是什么啊?
桃花依旧笑春风全诗
《题都城南庄》
作者:崔护
原文:
去年今日此门中,人面桃花相映红。 人面不知何处去,桃花依旧笑春风。
注释:
1、都:国都,指唐朝京城长安。 2、人面:指姑娘的脸。 第三句中人面指代姑娘。 3、不知:一作秖(zhǐ)今。 去:一作在。 4、笑:形容桃花盛开的样子。
诗意:
去年的今天,就在这长安南庄的一户人家门口,我看见那美丽的面庞和盛开的桃花互相映衬,显得分外绯红。时隔一年的今天,故地重游,那含羞的面庞不知道去了哪里,只有满树桃花依然是旧样,笑对着盛开在这和煦春风中!
去年今天,有同有异,有续有断。 同者、续者,桃花依旧;异者断者,人面不见。 这就产生了愈见其同,愈感其异,愈觉其续,愈伤其断。 正是这种相互交织、相互影响的心情,越发加剧了眼前的惆怅与寂寞。
赏析:
诗的开头两句是追忆。 去年今日此门中,寥寥数字点出时间和地点,写得非常生动具体,足见这个因素,在诗人心中的地位,使之铭记心中。 第二句是描写佳人,诗人拈出一个人人皆知的形象桃花,春风中的桃花是何等的艳丽,而人面竟能映得桃花分外红艳,足以烘托人面之美;再者,本来已经很美的人面,在红艳艳的桃花映照之下定是显得更加青春美貌,风韵袭人。 一个耀眼的红字,正是强烈地渲染出这种相映生色的景象和气氛。 面对着这一幅色彩浓丽、青春焕发、两美相辉的人面桃花图,不用说姑娘的神采美貌如在目前,就是她的情态,诗人的心事,彼此藏在心中的欢爱和兴奋,也都是可以思而得之的。
二月春风似剪刀全诗
二月春风似剪刀全诗
《咏柳》
作者:贺知章
原文:
碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦。 不知细叶谁裁出,二月春风似剪刀。
注释:
1、咏柳:一作《柳枝词》。 2、碧玉:形容柳树枝叶的颜色。 这句说春天的新柳碧绿婆娑,如同玉树一般。 3、妆:装饰,打扮。
诗意:
早春的柳树发出嫩绿的新芽,如同一位婀娜美人,垂下来的万缕垂丝好像是绿色的裙带。 不知这绿叶是谁剪裁出来,原来是二月的春风细细剪裁。
赏析:
这是一首咏物诗,写的是早春二月的杨柳。 杨柳的形象美是在于那曼长披拂的枝条。 一年一度,它长出了嫩绿的新叶,丝丝下垂,在春风吹拂中,有着一种迷人的意态。 这是谁都能欣赏的。 古典诗词中,借用这种形象美来形容、比拟美人苗条的身段,婀娜的腰支,也是读者所经常看到的。 这诗别出新意,翻转过来。 碧玉妆成一树高,一开始,杨柳就化身为美人而出现:万条垂下绿丝绦,这千条万缕的垂丝,也随之而变成了她的裙带。 上句的高字,衬托出美人婷婷袅袅的风姿;下句的垂字,暗示出纤腰在风中款摆。 诗中没有杨柳和腰支字样,然而这早春的垂柳以及柳树化身的美人,却给写活了。 《南史》说刘悛之为益州刺史,献蜀柳数株,条甚长,状若丝缕。 齐武帝把这些杨柳种植在太昌云和殿前,玩赏不置,说它风流可爱。 这里把柳条说成绿丝绦,可能是暗用这个关于杨柳的着名典故。 但这是化用,看不出一点痕迹的。 碧玉妆成引出了绿丝绦,绿丝绦引出了谁裁出,最后,那视之无形的不可捉摸的春风,也被用似剪刀形象化地描绘了出来。 这剪刀裁制出嫩绿鲜红的花花草草,给大地换上了新妆,它正是自然活力的象征,是春给予人们美的启示。 从碧玉妆成到剪刀,读者可以看出诗人艺术构思一系列的过程。 诗歌里所出现的一连串的形象,是一环紧扣一环的。 我国古代有不少着名的美女,柳,为什么单单要用碧玉来比呢?这有两层意思:一是碧玉这名字和柳的颜色有关,碧和下句的绿是互相生发、互为补充的。 二是碧玉这个人在人们头脑中永远留下年轻的印象。 提起碧玉,人们就会联想到碧玉破瓜时这首广泛流传的《碧玉歌》,还有碧玉小家女(肖绎《采莲赋》)之类的诗句。 碧玉在古代文学作品里,几乎成了年轻貌美的女子的泛称。 用碧玉来比柳,人们就会想象到这美人还未到丰容盛鬋的年华;这柳也还是早春稚柳,没有到密叶藏鸦的时候;和下文的细叶二月春风又是有联系的。 碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦,深深地抓着了垂柳的特征,在诗人的眼中,它似美女的化身。 高高的树干,就像她亭亭玉立的风姿,下垂的柳条,就像她裙摆上的丝带。 在这里,柳就是人,人就是柳,两者之间仿佛没有什么截然的分别。 而且碧玉也有双关的意义。 既在字面上与柳树的翠色相合,又指年轻貌美的少女,与下面的二月春风恰相呼应这是早春的垂柳,还未到夏秋之际亭亭如盖、树荫清圆的时候。 然而,更妙的以下两句:不知细叶谁载出,二月春风似剪刀。 在贺知章之前,有谁想过春风像剪刀?把乍暖还寒的二月春风由无形化为有形,它显示了春风的神奇灵巧,并使《咏柳》成为咏物诗的典范之作。 此诗借柳树歌咏春风,把春风比作剪刀,说她是美的创造者,赞美她裁出了春天。 诗中洋溢着人逢早春的欣喜之情。 比拟和比喻新奇贴切是此诗的成功之处。 因此《唐诗笺注》云:赋物入妙,语意温柔。
春风得意马蹄疾全诗
春风得意马蹄疾全诗
《登科后》
作者:孟郊
原文:
昔日龌龊不足夸,今朝放荡思无涯。 春风得意马蹄疾,一日看尽长安花。
注释:
1、登科:唐朝实行科举考试制度,考中进士称及弟,经吏部复试取中厚授予官职称登科。 2、龌龊(w chu):原意是肮脏,这里指不如意的处境。 3、不足夸:不值得提起。 4、放荡(dng):自由自在,不受约束。 5、思无涯:兴致高涨。 6、得意:指考取功名,称心如意。 7、疾:飞快。
诗意:
昔日科举不得志,心胸郁闷促狭的时光实在不值一提,今日及第萧洒旷达自由自在思绪开阔无涯。 乘着和煦的春风,志得意满,策马驰骋在宽阔的天街上,马蹄似乎也格外轻松迅疾,就好像一天就可以看尽长安似锦的繁花。
赏析:
孟郊四十六岁那年进士及第,他自以为从此可以别开生面、风云际会、龙腾虎跃一番了。 满心按捺不住得意欣喜之情,便化成了这首别具一格的小诗。 这首诗因为给后人留下了春风得意与走马看花两个成语而更为人们熟知。
诗人两次落第,这次竟然高中,就仿佛一下子从苦海中超度出来,登上了欢乐的顶峰。 所以,诗一开头就直接倾泻心中的狂喜,说以往那种生活上的困顿和思想上的不安再也不值得一提了,此时金榜题名,终于扬眉吐气,自由自在,真是说不尽的畅快。 春风得意马蹄疾,一日看尽长安花。 诗人得意洋洋,心花怒放,便迎着春风策马奔驰于鲜花烂漫的长安道卜。 人逢喜事精神爽。 此时的诗人神采飞扬,不但感到春风骀荡,天宇高远,大道平阔,就连自己的骏马也四蹄生风了。 偌大一座长安城,春花无数,却被他一日看尽,真是放荡无比!诗人情与景会,意到笔成,不仅活灵活现地描绘了自己高中之后的得意之态,还酣畅淋漓地抒发了得意之情,明朗畅达而又别有情韵。 因而,这两句诗成为人们喜爱的千古名句,并派生出两个成语。
按唐制,进士考试在秋季举行,发榜则在下一年春天。 这时候的长安,正春风轻拂,春花盛开。 城东南的曲江、杏园一带春意更浓,新进士在这里宴集同年,公卿家倾城纵观于此(《唐摭言》卷三)。 新进士们满怀春色向人动,遮路乱花迎马红(赵嘏《今年新先辈以遏密之际每有宴集必资清谈书此奉贺》)。 可知所写春风骀荡、马上看花是实际情形。 但诗人并不留连于客观的景物描写,而是突出了自我感觉上的放荡:情不自禁吐出得意二字,还要一日看尽长安花。 在车马拥挤、游人争观的长安道上,不可能容得他策马疾驰,偌大一个长安,无数春花,一日是不能看尽的。 然而诗人尽可自认为当日的马蹄格外轻疾,也尽不妨说一日之间已把长安花看尽。 虽无理却有情,因为写出了真情实感,也就不觉得其荒唐了。 同时诗句还具有象征意味:春风,既是自然界的春风,也是皇恩的象征。 所谓得意,既指心情上称心如意,也指进士及第之事。 诗句的思想艺术容量较大,明朗畅达而又别有情韵,因而春风得意马蹄疾,一日看尽长安花成为后人喜爱的名句。
人面桃花相映红全诗
人面桃花相映红全诗
《题都城南庄》
作者:崔护
原文:
去年今日此门中,人面桃花相映红。 人面不知何处去,桃花依旧笑春风。
注释:
1、都:唐时的京城长安。 2、人面:一个姑娘的脸。 第三句中人面指代姑娘。 3、笑:形容桃花盛开的样子。
诗意:
去年的今天,就在这长安南庄的一户人家门口,我看见那美丽的面庞和盛开的桃花互相映衬,显得分外绯红。
时隔一年的今天,故地重游,那含羞的面庞不知道去了哪里,只有满树桃花依然是旧样,笑对着盛开在这和煦春风中!
赏析:
诗的开头两句是追忆。 去年今日此门中,点出时间和地点,写得非常具体,足见这个时间和地点,在诗人心中留下了多么深刻难忘的记忆。 第二句是写人,诗人拈出一个人们犹知的形象桃花,春风中的桃花人人都知道是何等的艳丽,而人面竟能映得桃花分外红艳,则人面之美可以想见;再者,本来已经很美的人面,在红艳艳的桃花映照之下定是显得更加青春美貌,风韵袭人。 一个耀眼的红字,正是强烈地渲染出这种相映生色的景象和气氛。 面对着这一幅色彩浓丽、青春焕发、两美相辉的人面桃花图,不用说姑娘的神采美貌如在目前,就是她的情态,诗人的心事,彼此藏在心中的欢爱和兴奋,也都是可以思而得之的。
三、四两句写今年今日。 去年今天,有同有异,有续有断。 同者、续者,桃花依旧;异者断者,人面不见。 这就产生了愈见其同,愈感其异,愈觉其续,愈伤其断。 正是这种相互交织、相互影响的心情,越发加剧了眼前的惆怅与寂寞。
人与花相映的诗句有哪些?
人与花相映的诗句有:
1、竹含新粉,红莲落故衣。 唐王维《山居即事》。
2、当轩对尊酒,四面芙蓉开。 唐王维《临湖亭》。
3、竹色溪不绿,荷花镜里香。 唐李白《别储至刘中》。
4、圆荷浮小叶,细麦落轻花唐杜甫《为农》。
5、沙上草阁柳新暗,城边野池莲欲红。 唐杜甫《暮春》。
6、荷香随坐卧,湖色映晨昏。 唐刘长卿《留题李明府雪溪水堂》。
7、芙蓉生在秋江上,不向东风怨未开。 唐高蟾《上商侍郎》。
8、荷深水风阔,雨过清香发。 宋欧阳修《和圣俞百花洲》。
9、溪上新荷初出水,花房半弄微红。 宋米友仁《临江山》。
10、接天莲叶无究碧,映日荷花别样红。 宋杨万里《出净兹寺送林子方》。
借“花”与人的诗句 速度 5分钟+
描写梅花古诗1。 墙角数枝梅,凌寒独自开--王安石《梅花》2。 疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏--(宋)林逋《山园小梅》3.君自故乡来,应知故乡事。 来日绮窗前,寒梅著花未。 (《杂诗》之一王维)4.闻道梅花坼晓风,雪堆遍满四山中。 何方可化身千亿,一树梅花一放翁。 (梅陆游)5.山间幽步不胜奇,正是深夜浅暮时。 一枝梅花开一朵,恼人偏在最高枝。 (探梅杨万里)6.卜算子 咏梅--陆游的《卜算子》,驿外断桥边,寂寞开无主。 已是黄昏独自愁,更著风和雨。 无意苦争春。 一任群芳妒。 零落成泥碾作尘,只有香如故。 7.当年走马锦城西,曾为梅花醉如泥,二十里路香不断,青羊宫到浣花溪--陆游8.一朵忽先变,百花皆后香。 --宋人陈亮《梅花》9.“不要人夸颜色好,只留清气满乾坤。 --元人王冕《墨梅》描写菊花的诗句1。 “待到秋来九月八,我花开后百花杀。 冲天香阵透长安,满城尽带黄金甲。 ”--《菊花诗》“ 飒飒西风满院栽,蕊寒香冷蝶难来。 ”--黄巢《题菊花》2。 “待到重阳日,还来就菊花”--陶渊明《过故人庄》3。 “秋丝绕舍似陶家,遍绕篱边日渐斜。 不是花中偏爱菊,此花开尽更无花。 ”--元稹《菊花》4。 秋爽斋偶结海棠社,蘅芜苑夜拟菊花题--《红楼梦》5。 “人生易老天难老,岁岁重阳,今又重阳,战地黄花分外香。 一年一度秋风劲,不似春光,胜似春光,寥廓江天万里霜。 ”--《采桑子·重阳》6。 宁可枝头抱香死,何曾吹落百花中--宋人郑思肖《寒菊》7.相逢不用忙归去,明日黄花蝶也愁明日黄花:指重阳过后菊花逐渐枯萎。 蝶也愁:菊花枯萎,蝴蝶无处寻花,故曰“愁”。 宋·苏轼《九日次韵王巩》8.寂寞东篱湿露华,依前金靥照泥沙”--宋人范成大《重阳后菊花二首》9.“朝饮木兰之坠露兮,夕餐秋菊之落英--屈原《离骚》描写荷花诗句1。 秋风吹白波,秋雨呜败荷。 平湖三十里,过客感秋多败荷:残荷。 元·萨都刺《过高邮射阳湖杂咏九首》2.园翁莫把秋荷折,因与游鱼盖夕阳宋·周密《西塍废园》(又《西塍废圃》。 塍:田间的土梗子。 )3.绿荷多少夕阳中。 知为阿谁凝恨、背西风阿谁;何人。 背西风:背向秋风。 指荷叶被秋风吹得叶梗都弯了。 宋·秦观《虞美人》4.菡萏香销翠叶残,西风愁起绿波间菡萏:荷花的别称。 南唐·李璟《浣溪沙》5.夜半酒醒人不觉,满池荷叶动秋风不觉;不睡。 唐·窦巩《秋夕》6.一夜绿荷霜剪破,赚他秋雨不成珠飞霜使荷叶破碎,秋雨落在破叶上再也无法形成水珠了。 唐·来鹄《偶题二首》7.多少绿荷相倚恨,一时回首背西风描写荷叶在秋风中向东倾斜,暗寓伤秋的情绪。 府·杜牧《 齐安郡中偶题二首》8.芙蓉露下落,杨柳月中疏芙蓉:荷花。 南朝齐·萧悫《秋思》9.小荷才露尖尖角,早有蜻蜓立上头--宋代诗人杨万里的《小池》10.接天莲叶无穷碧,映日荷花别样红 -- (宋)杨万里《晓出净慈寺送林子方》写花的诗句咏梅(王安石)墙角数枝梅,凌寒独自开;遥知不是雪,为有暗香来。 钱氏池上芙蓉(文征明)九月江南花事休,芙蓉宛转在中洲.美人笑隔盈盈水,落日还生渺渺愁.露洗玉盘金殿冷,风吹罗带锦城秋.相看未用伤迟暮,别有池塘一种幽.咏芙蓉南朝·梁·沈约微风摇紫叶,轻露拂朱房.中池所以绿,待我泛红光.古风唐·李白碧荷生幽泉,朝日艳且鲜.秋花冒绿水,密叶罗青烟.秀色粉绝世,馨香谁为传?坐看飞霜满,凋此红芳年.陆游 梅花绝句闻道梅花坼晓风,雪堆遍满四山中。 何方可化身千亿,一树梅花一放翁。 早梅 柳宗元早梅发高树,回映楚天碧。 朔风飘夜香,繁霜滋晓白。 欲为万里赠,杳杳山水隔。 寒英坐销落,何用慰远客。 红梅 苏轼年年芳信负红梅,江畔垂垂又欲开。 珍重多情关伊令,直和根拨送春来。 忆梅 李商隐定定住天涯, 依依向物华。 寒梅最堪恨, 常作去年花。 新栽梅 白居易池边新栽七株梅,欲到花时点检来。 莫怕长洲桃李嫉,今年好为使君开。 探梅 杨万里山间幽步不胜奇,正是深夜浅暮时。 一枝梅花开一朵,恼人偏在最高枝桃花:草色青青柳色黄, 桃花历乱李花香。 (贾至《春思》)桃花细逐杨花落, 黄鸟时兼白鸟飞。 (杜甫《曲江对酒》)桃花尽日随流水, 洞在清溪何处边? (张旭《桃花溪》)桃红复含宿雨,柳绿更带春烟。 (王维《田园》)去年今日此门中, 人面桃花相映红。 人面不知何处去, 桃花依旧笑春风。 (崔护《题都城南庄》)桃花流水窅(yǎo)然去, 别有天地非人间。 (李白《山中问答》)凡桃俗李争芬芳,只有老梅心自常。 (明·王冕《题墨梅图》)水仙:送内弟袁德师 (唐)窦群南渡登舟即水仙,西垣有客思悠然。 因君相问为官意,不卖毗陵负郭田。 板桥晓别 (唐)李商隐回望高城落晓河,长亭窗户压微波。 水仙欲上鲤鱼去,一夜芙蓉红泪多。 水仙操 (唐)李咸用大波相拍流水鸣,蓬山鸟兽多奇形。 琴心不喜亦不惊,安弦缓爪何泠泠? 水仙缥缈来相迎,伯牙从此留嘉名。 峄阳散木虚且轻,重华斧下知其声。 檿丝相纠成凄清,调和引得薰风生。 指底先王长养情,曲终天下称太平。 后人好事传其曲,有时声足意不足。 始峨峨兮复洋洋,但见山青兼水绿。 成连入海移人情,岂是本来无嗜欲! 琴兮琴兮在自然,不在徽金将轸玉。 .待到重阳日,还来就菊花。 (孟浩然:《过故人庄》)2.花间一壶酒,独酌无相亲。 (李白:《月下独酌》)3.夜来风雨声,花落知多少。 (孟浩然:《春晓》)4.感时花溅泪,恨别鸟惊心。 (杜甫:《春望》)5.晓看红湿处,花重锦官城。 (杜甫:《春夜喜雨》)6.竹径通幽处,禅房花木深。 (常建:《题破山寺后禅院》)7.黄四娘家花满蹊,千朵万朵压枝低。 (杜甫:《江畔独步寻花》)8.无可奈何花落去,似曾相识燕归来。 (晏殊:<浣溪沙》)9.西塞山前白鹭飞,桃花流水鳜鱼肥。 (张志和:《渔歌子》)10.借问酒家何处有,牧童遥指杏花村。 (杜牧:《清明》)关于花的诗句(带花字)梨花院落溶溶月,柳絮池塘淡淡风。 西塞山前白鹭飞,桃花流水鳜鱼肥。 天地寂寥山再歇,几时修得到梅花。 沾衣欲湿杏花雨,吹面不寒杨柳风。 去年今日此门中,人面桃花相映红。 人面不知何处去,桃花依旧笑东风。 人无百日好,花无百日红。 莫道不销魂,帘卷西风,人比黄花瘦。 花自飘零水自流,一种相思,两种闲愁。 此情无计可消除,才下眉头又上心头。 惜春常怕花开早,何况落红无数。 多少恨,昨夜梦魂中。 还似旧时游上苑。 车如流水马如龙,花月正春风。 花褪残红青杏小,燕子飞时,绿水人家绕。 枝上柳绵吹又少,天涯何处无芳草。 风住尘香花已尽,日晚倦梳头。 物是人非事事休,欲语泪先流。 去年元夜时,花市灯如昼,月上柳梢头,人约黄昏后。 咏梅(王安石)墙角数枝梅,凌寒独自开;遥知不是雪,为有暗香来。 钱氏池上芙蓉(文征明)九月江南花事休,芙蓉宛转在中洲.美人笑隔盈盈水,落日还生渺渺愁.露洗玉盘金殿冷,风吹罗带锦城秋.相看未用伤迟暮,别有池塘一种幽.咏芙蓉南朝·梁·沈约微风摇紫叶,轻露拂朱房.中池所以绿,待我泛红光.古风唐·李白碧荷生幽泉,朝日艳且鲜.秋花冒绿水,密叶罗青烟.秀色粉绝世,馨香谁为传?坐看飞霜满,凋此红芳年.陆游 梅花绝句闻道梅花坼晓风,雪堆遍满四山中。 何方可化身千亿,一树梅花一放翁。 早梅 柳宗元早梅发高树,回映楚天碧。 朔风飘夜香,繁霜滋晓白。 欲为万里赠,杳杳山水隔。 寒英坐销落,何用慰远客。 红梅 苏轼年年芳信负红梅,江畔垂垂又欲开。 珍重多情关伊令,直和根拨送春来。 忆梅 李商隐定定住天涯, 依依向物华。 寒梅最堪恨, 常作去年花。 新栽梅 白居易池边新栽七株梅,欲到花时点检来。 莫怕长洲桃李嫉,今年好为使君开。 探梅 杨万里山间幽步不胜奇,正是深夜浅暮时。 一枝梅花开一朵,恼人偏在最高枝。 1油菜花:油菜花开满地金,鹁鸪声里又春深。 2素心花:垂帘莫对此花身,意态修然欲出尘,淡写风神浓 写韵,天涯知有素心人3百合花:学染淡黄萱草色,几枝带露立风斜。 自怜入世多难合,未称庭前种此花。 4梅 花:一片两片两三片,三片四片五六片,七片八片九十片,飞入梅花都不见。 5荷花:接天莲叶无穷碧,映日荷花别样红。 小荷露尖尖角,早有蜻蜓立上头。 6芙蓉花:玉蕊坼蒸粟,金房落晚霞7迎春花:金英翠萼带春寒,黄色花中有几般!凭君与向游人道,莫作蔓菁花眼看。 8秋海棠:暗中自有清香在,不是幽人不得知。 9山茶花:惟有山茶偏耐久,绿丛又放数枝红。 10月季花:花谢花开无日了,春来春去不相关。 1.待到重阳日,还来就菊花。 (孟浩然:《过故人庄》)2.花间一壶酒,独酌无相亲。 (李白:《月下独酌》)3.夜来风雨声,花落知多少。 (孟浩然:《春晓》)4.感时花溅泪,恨别鸟惊心。 (杜甫:《春望》)5.晓看红湿处,花重锦官城。 (杜甫:《春夜喜雨》)6.竹径通幽处,禅房花木深。 (常建:《题破山寺后禅院》)7.黄四娘家花满蹊,千朵万朵压枝低。 (杜甫:《江畔独步寻花》)8.无可奈何花落去,似曾相识燕归来。 (晏殊:《浣溪沙》)9.西塞山前白鹭飞,桃花流水鳜鱼肥。 (张志和:《渔歌子》)10.借问酒家何处有,牧童遥指杏花村。 (杜牧:《清明》)11.忽如一夜春风来,千树万树梨花开。 (岑参:(白雪歌送武判官归京))12.吾家洗砚池头树,个个花开淡墨痕.(王冕《墨梅》)13. 迟日江山丽,春风花草香.(杜甫<绝句>)14.采得百花成蜜后,为谁辛苦为谁甜(罗隐<蜂>)15.梅子金黄杏子肥,麦花雪白菜花稀.(范成大<四时田园杂兴>)16. 解落三秋叶,能开二月花.(唐)李峤(qiáo)17.日出江花红胜火,春来江水绿如蓝。 (白居易:《忆江南》》18.停车坐爱枫林晚,霜叶红于二月花.(杜牧<山行>)19.不是花中偏爱菊,此花开尽更无花.(元稹<菊花>)20.儿童急走追黄蝶,飞入菜花无处寻.(杨万里<宿新市徐公店>)21. 春去花还在,人来鸟不惊.(高鼎:<画>)22.山重水复疑无路,柳暗花明又一村。 (陆游:《游山西村》)23.沾衣欲湿杏花雨,吹面不寒杨柳风。 (志南:《绝句》)24.桃花一簇开无主,可爱深红爱浅红.(杜甫:《江畔独步寻花》)25.春城无处不飞花,寒食东风御柳斜。 (韩翃<<寒 食>>)26.朱雀桥边野草花,乌衣巷口夕阳斜。 (刘禹锡《乌衣巷》)27.一去二三里,烟村四五家。 亭台六七座,八九十枝花。 (佚名<一去二三里>)28.桃花潭水三千尺,不及汪伦送我情。 (李白:《赠汪伦》)29.相见时难别亦难,东风无力百花残。 (李商隐:〈无题〉)30.槲叶落山路,枳花明驿墙。 (温庭筠<商山早行>)31.莫道不消魂,帘卷西风,人比黄花瘦。 (李清照:《醉花阴》)32.朱雀桥边野草花,乌衣巷口夕阳斜。 (刘禹锡《乌衣巷》)33.稻花香里说丰年,听取蛙声一片。 (辛弃疾《西江月·夜行黄沙道中》)回答者:无言 - 总兵 十级9-9 18:501.忽如一夜春风来,千树万树梨花开。 (岑参《白雪歌送武判官归京》)2.燕子不归春事晚,一汀烟雨杏花寒。 (戴叔伦《苏溪亭》)3.人闲桂花落,夜静春山空。 (王维《鸟鸣涧》)4.桃花潭水深千尺,不及汪伦送我情。 (李白《赠汪伦》)5.纵然一夜风吹去,只在芦花浅水边。 (司空曙《江村即事》)6.零落梅花过残腊,故园归去又新年。 (李频《湖口送友人》)7.待到重阳日,还来就菊花。 (孟浩然《过故人庄》)8.四月南风大发黄,枣花未落荫桐长。 (李颀《送陈章甫》)9.竹外桃花三两枝,春江水暖鸭先知。 (苏轼《惠崇春江晚景》)10.梨花院落溶溶月,柳絮池塘淡淡风。 (晏殊《寓意》)11.五月临平山下路,藕花无数满汀洲。 (道潜《临平道中》)12.千里稻花应秀色,五更桐叶最佳音。 (曾己《苏秀道中,自七月二十五日大雨三日,秋苗以苏喜而有作》)13.接天莲叶无穷碧,映日荷花别样红。 (杨万里《晓出净慈寺送林子方》)14.小楼一夜听春雨,深巷明朝卖杏花。 (陆游《临安春雨初霁》)15.梅花竹里无人见,一夜吹香过石桥。 (姜白石《除夜自石归湖苕溪》)16.满地芦花和我老,归家燕子傍谁飞。 (文天祥《金陵驿》)17.<<江南春>>“千里莺啼绿映红“18.<<春夜喜雨>>“晓看红湿处,花重锦官城“19到重阳日,还来就菊花.孟浩然《过故人庄》20乱花渐欲迷人眼,浅草才能没马蹄.白居易《钱塘湖春行》帘卷西风,人比黄花瘦(李清照《醉花阴》)小荷才露尖尖角,早有蜻蜓立上头(《小池》)宝剑锋从磨砺出,梅花香自苦寒来梅须逊雪三分白,雪却输梅一段香墙角数枝梅,临寒独自开花自飘零水自流。 一种相思,两处闲愁诗中花1.待到重阳日,还来就菊花。 (孟浩然:《过故人庄》)2.花间一壶酒,独酌无相亲。 (李白:《月下独酌》)3.夜来风雨声,花落知多少。 (孟浩然:《春晓》)4.感时花溅泪,恨别鸟惊心。 (杜甫:《春望》)5.晓看红湿处,花重锦官城。 (杜甫:《春夜喜雨》)6.竹径通幽处,禅房花木深。 (常建:《题破山寺后禅院》)7.黄四娘家花满蹊,千朵万朵压枝低。 (杜甫:《江畔独步寻花》)8.无可奈何花落去,似曾相识燕归来。 (晏殊:<浣溪沙》)9.西塞山前白鹭飞,桃花流水鳜鱼肥。 (张志和:《渔歌子》)10.借问酒家何处有,牧童遥指杏花村。 (杜牧:《清明》)
爱网站 来源链接:http://www.awz.cc/